را مى‌نوشند و خوكها و سگهاى عراق در آن تمرغ‌[1] مى‌كنند، منع كرده‌ايد.

اينك تشنگى آنها را از پاى در آورده است، بعد از محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلم با ذرّيّه‌اش چه بدرفتار كرده‌ايد! اگر توبه نكنيد و دست از كارى كه در اين روز و ساعت انجام مى‌دهيد برنداريد، خدا به روز تشنگى سيرابتان نخواهد كرد.

در اين هنگام مردى از آنان به حرّ حمله برد و تيرى به سويش پرتاب كرد [و حرّ سخنانش را قطع كرد آنگاه‌] نزد حسين عليه السّلام بازگشت و جلوى آن حضرت ايستاد.[2]

پيوستن يزيد بن زياد از سپاه كوفه به امام حسين عليه السّلام‌

(1) يزيد بن زياد بن مهاجر از كسانى بود كه همراه عمر بن سعد [از كوفه‌] براى جنگ با امام حسين عليه السّلام بيرون آمده بود ولى، وقتى [سپاه عمر بن سعد] پيشنهادها و شروط حسين [عليه السّلام‌] را نپذيرفت و [تصميم گرفت تا با آن حضرت جنگ كند] وى به امام عليه السّلام پيوست.[3] [يزيد بن زياد از كسانى بود كه با خطبه حرّ هدايت شد و در زمره ياران أبى عبد الله عليه السّلام به فوز شهادت نائل گرديد.]

آغاز جنگ‌

(2) عمر بن سعد به طرف [اصحاب حسين عليه السّلام‌] حمله كرد، صدا زد آى ذويد! پرچمت را نزديك بياور، [ذويد پرچم‌] را نزديك آورد عمر سعد تيرش را در ميان كمانش نهاد و پرتاب كرد گفت: شهادت بدهيد كه من اولين كسى هستم كه تير پرتاب كردم.[4]

[1] تمرّغ يعنى بردن آب در دهان و بيرون پاشيدن آن.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 428 و 429، ادامه خبر عدى بن حرمله و ارشاد 2/ 100 و 101، با كمى تغيير در الفاظ و عبارات.

[3] تاريخ طبرى، 5/ 445 و 446، به نقل از أبى مخنف از فضيل بن خديج كندى.

[4] تاريخ طبرى، 5/ 429، از أبى مخنف از صقعب بن زهير از سليمان بن ابى راشد از حميد بن مسلم و ارشاد، 2/ 101.