را نزنم؟ مى‌توانم او را بزنم، تيرم به خطا نمى‌رود، آن فاسق از بزرگترين زورگويان است.

حسين [عليه السّلام‌] فرمود: تير نزن، من دوست ندارم آغازگر [جنگ‌] باشم.[1]

اولين خطبه امام عليه السّلام در برابر سپاه كوفه‌

(1) وقتى [سپاه دشمن‌] به [حسين عليه السّلام‌] نزديك شدند [او] مركبش را [خواست و] سوارش شد، و با صداى بلند به طورى كه اكثر مردم مى‌شنيدند فرمود: «اى مردم! سخنم را گوش دهيد، [در جنگ با من‌] عجله نكنيد، [بگذاريد] شما را بدانچه حقّ شما بر گردن من است [و بايد آن را به شما بگويم‌] موعظه كنم. [بگذاريد] تا عذرم را در آمدنم به نزد شما بگويم، اگر عذرم را پذيرفتيد و سخنم را تصديق كرديد و به من انصاف داديد، سعادتمند خواهيد شد و وجهى براى جنگ با من نخواهيد يافت، و اگر عذرم را نپذيرفتيد و انصاف به خرج نداديد، «فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَ شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ لا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَيَّ وَ لا تُنْظِرُونِ»[2] «إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتابَ وَ هُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ.»[3] «شما و شريكانتان كارتان را هماهنگ و عزمتان را جزم كنيد، سپس در كارتان پرده‌پوشى نكنيد آنگاه كارم را تمام كرده مهلتم ندهيد.» «سرور من خدايى است كه كتاب [قرآن‌] را نازل نموده و نيكوكاران را دوست مى‌دارد.»- وقتى خواهران [حسين عليه السّلام‌] اين سخن را شنيدند فرياد كشيدند و گريستند، دختران او نيز گريه كردند و صداهايشان بلند شد، [حسين عليه السّلام‌] برادرش عباس بن‌

[1] تاريخ طبرى، 5/ 423، به نقل از أبى مخنف از عبد الله بن عاصم از ضحّاك مشرقى و ارشاد، 2/ 95، با كمى تغيير در الفاظ و عبارات.

[2] يونس/ 71.

[3] اعراف/ 196.