مى‌زيسته است، بعلاوه نه سال از دوران امامت امام كاظم عليه السّلام [متوفاى 148 ه] را درك نموده اما حتى يك حديث از آن بزرگوار به روايت أبى مخنف مشاهده نشده است،[1] علماى رجال شيعه همچون كشى و نجاشى و شيخ طوسى در مورد مذهب او سكوت كرده‌اند[2] و علامه تسترى پس از بحث پيرامون مذهب أبى مخنف مى‌نويسد هيچ كس امامى بودن او را ذكر نكرده است‌[3] و نهايت سخنى كه در مورد او مى‌توان گفت آن است كه وى فردى غير متعصب و نزديك به مذهب ما بوده است‌[4] شايد بهمين خاطر بوده كه علماى أهل سنت همچون ذهبى و دارقطنى و ابن معين روايات أبى مخنف را غير قابل وثوق و ضعيف دانسته‌اند[5] در حالى كه در ميان علماى شيعه شيخ طوسى وى را از اصحاب ائمه عليهم السّلام شمرده‌[6] و نجاشى منقولات او را اطمينان‌بخش دانسته و او را شيخ محدثين و راويان كوفه خوانده است.[7] يكى از ارزشمندترين آثار أبى مخنف كتاب [مقتل الحسين‌] مى‌باشد كه به فرموده علامه تسترى صحيحترين مقتل ابى عبد الله عليه السّلام به حساب مى‌آيد.[8] وى اين كتاب را تقريباً هفتاد سال پس از واقعه عاشورا يعنى در دهه يكصد و سى هجرى نوشته است‌[9] و از آن رو كه خود جزو اهالى كوفه مركز اخبار فاجعه عاشورا

[1] رك: به پژوهش محقق كتاب در مقدمه وقعة الطف، ص 18- 19.

[2] رك: رجال شيخ طوسى، 57 و فهرست شيخ طوسى، 155 و رجال نجاشى، 2/ 191.

[3] علامه تسترى، قاموس الرجال، تحقيق و نشر مؤسسه نشر اسلامى، قم، چ دوم، 1417 ه ق، 8/ 619.

[4] مصدر پيشين، 8/ 620.

[5] رك: ذهبى، ميزان الاعتدال، تحقيق. على محمد بجاوى و فتحية على بجاوى، دار الفكر العربى، 4/ 339 و 340.

[6] شيخ طوسى، الفهرست، ص 155.

[7] رجال نجاشى، 2/ 191.

[8] علامه تسترى، قاموس الرجال، 8/ 620.

[9] رك: به مقدمه محقق بر همين كتاب‌[ وقعة الطف‌]، 16.