به قبول وى نمى‌شد.

پس ابن عباس در پاسخش سرود:

دروغ گفتى، اما امروز داورى بى‌ارزش چون تو تبهكارى براى ما شرّ و معزولى (مولايمان) را به بار آورده است.

ادعا مى‌كنى كه اين كار نيرنگى بوده است كه تو به او زده‌اى (و كارگر افتاده) و هر سخن ديگرى در باره شما زيادى است.

سوگند به پروردگار كعبه كه آئين شما به راهى بر خلاف دين پاك و عادلانه مصطفى در افتاد.

با دوستداران پيامبر و آن كس كه چون خود اوست‌[1] دشمنى ورزيديد، شما را چه شد كه سوابق و برترى او را در اسلام ناديده گرفتيد؟

سوگند به پروردگار كعبه، شما پليدترين كسانيد كه بر روى زمين، پوشيده پا يا برهنه پاى، (از توانگر و درويش) گام مى‌زنند.

حيله كرديد، و حيله‌گرى خوى و خصلت شماست چنان (رذيلانه) كه گويى شما را دودمان و تبار و نسل والايى‌[2] نبوده است.

[طواف ابو موسى پيرامون كعبه پس از داورى‌]

راوى گويد:

ابو موسى راهى مكّه شد و به طواف خانه كعبه پرداخت.

نصر گويد: عمر بن سعد، از محمد بن اسحاق، از طاوس برايم روايت كرد كه گفت:

هنگامى كه ابو موسى گرد كعبه مى‌گشت به او گفتم: آيا اين همان فتنه‌ايست كه خبرش را شنيده بودم؟ گفت: اى برادرزاده من، اين فقط يك چشمه از چشمه‌هاى‌

[1] مراد على عليه السلام است.- م.

[2] متن به تصحيح قياسى« كأن لم يكن حرثا و أن لم يكن نسلا» و در اصل‌[ فان لم يكن حرثا].