ميباشند ولى همين كه اندكى از اين دو تنگنا بيرون رويم و افعال خود را بدو طرف نسبت دهيم در مذهب اختيار واردشده‌ايم چه آنكه خدا را مؤثرتر بدانيم يا خويش را.

10-

از امام صادق عليه السلام راجع بجبر و تفويض پرسش شد، حضرت فرمود: نه جبر است و نه تفويض بلكه منزلى‌ست ميان آن دو كه حق آنجاست و آن منزل را نداند جز عالم يا كسى كه عالم آن را بوى آموخته باشد.

11-

راوى گويد مردى بامام صادق (ع) عرضكرد: قربانت گردم خدا بندگان را بر گناه مجبور كرده است؟ فرمود: خدا دادگرتر از آنست كه ايشان را بر گناه مجبور كند و سپس بآن جهت عذابشان نمايد، آن مرد گفت، قربانت گردم: پس كار را ببندگان واگذاشته است؟ فرمود اگر بايشان واگذار كرده بود در تنگناى امر و نهيشان قرار نميداد، عرضكرد: پس ميان اين دو، منزل ديگريست؟ فرمود آرى، فراختر از ميان آسمان و زمين.

12-

احمد بن محمد گويد: بحضرت رضا (ع) عرضكردم: بعضى از اصحاب ما شيعيان قائل بجبر و بعضى قائل باستطاعتند حضرت فرمود بنويس: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌، على بن الحسين فرمود خداى عز و جل فرموده است: اى پسر آدم، تو بخواست من ميخواهى و بقوت من واجباتم را انجام دهى و بوسيله نعمت من بر نافرمانيم توانا گشتى، من ترا شنوا و بينا كردم، هر نيكى كه بتو رسد از خداست و هر بدى كه بتو رسد از خود تو است زيرا من به نيكيهايت از تو سزاوارترم و تو ببديهايت از من سزاوارترى زيرا من از آنچه كنم‌