كوچكى اين حيوان را با لطافتش ديديم و نيز رهبرى‌شدنش بنزديكى با ماده و گريز از مرگ و گرد آوردن منافع خويش و جاندارانى كه در گردابهاى دريا و پوستهاى درختان و كويرها و بيابانها و فهمانيدن برخى از آنها اندكى از سخنش را و آنچه به بچه‌هاى خود ميفهماند و خوراك برايشان ميبرد و باز موضوع رنگ آميزى آنها، سرخ با زرد و سفيد با قرمز و اينكه از خردى اندام بچشم ما هويدا نگردند، نه چشمان ما آن را بيند و نه دستهاى ما آن را لمس نمايد، از ملاحظه تمام اينها دانستيم كه خالق اين مخلوق لطيف در خلقت آنچه نام برديم لطافت بكار برده بدون رنج بردن و استعمال ابزار و آلت و نيز دانستيم كه هر كه چيزى سازد از ماده‌اى سازد ولى خداى خالق لطيف بزرگوار خلقت و صنعش از ماده‌اى نبوده.

2-

حضرت امام رضا عليه السلام بيكى از اصحاب فرمود: بدان- خدايت خير آموزد- خداى تبارك و تعالى قديم است، و قديم بودن صفتى است براى او كه خردمند را رهبرى ميكند باينكه چيزى پيش از او نبوده و در هميشگى بودنش شريك ندارد، پس باعتراف داشتن عموم خردمندان اين صفت معجزه را (يعنى قديم بودنى كه از درك آن عاجزند) براى ما روشن گشت كه چيزى پيش از خدا نبوده و نسبت بدوامش هم چيزى با او نيست (همه چيز فانى شوند و او باقيست) و گفته آنكه معتقد است كه پيش از او يا همراه او چيزى بوده باطل گشت زيرا اگر چيزى هميشه با او باشد خدا خالق او نخواهد بود چون كه او هميشه با خدا بوده پس چگونه خدا خالق كسى باشد كه هميشه با او بوده و اگر چيزى پيش از او باشد او اول خواهد بود نه اين و آنكه اولست سزاوارتر است كه خالق ديگرى باشد، آنگاه خداى تبارك و تعالى خود را بنامهائى توصيف‌