شرح‌

- ملا صدرا گويد: تفسيرى كه امام (ع) براى حروف باء و سين و ميم نمود از باب توقيف است (يعنى بايد عين آنچه را فرموده بدون چون و چرا پذيرفت) و عقل راهى بفهم آن ندارد، و اما در باره رحمان و رحيم خلاصه سخن مجلسى ره اينست كه: چون زيادى لفظ دلالت بر زيادى معنى دارد و رحمان يك حرف بيشتر از رحيم دارد مبالغه‌اش در رحمت بيشتر است، پس مهربانى خدا بتمام مخلوق از مؤمن و كافر باعتبار رحمانيت او است و توفيق و هدايتى كه نصيب مؤمنان كرده باعتبار صفت رحيميت اوست.

2-

هشام بن حكم از امام صادق (ع) راجع باشتقاق اسماء خدا پرسيد، اللَّه از چه مشتق است؟ فرمود:

اى هشام اللَّه مشتق ازاله (پرستش شده) است و پرستش شده شايسته پرستشى لازم دارد، و نام غير صاحب نام است كسى كه تنها نام را بدون صاحب نام پرستد كافر گشته و در حقيقت چيزى نپرستيده است و هر كه نام و صاحب نام را پرستد مشرك گشته و دو چيز پرستيده است و كسى كه صاحب نام را پرستد نه نام را آنست يكتاپرستى، اى هشام فهميدى؟ عرضكردم: توضيح بيشترى برايم دهيد، فرمود: خدا را نود و نه نام است اگر نام همان صاحب نام باشد بايد هر اسمى از آنها معبودى باشد، ولى خدا معنى (و ذات يگانه‌ايست) كه همه اين اسماء بر او دلالت كند و همه غير او باشند، اى هشام نان اسم خوردنى‌ست و آب اسم آشاميدنى و جامه اسم پوشيدنى و آتش اسم سوختنى، فهميدى اى هشام بطورى كه بتوانى دفاع كنى و بر دشمنان ما كه با خدا ديگرى را شريك گرفته‌اند در مباحثه غلبه كنى؟ عرض كردم آرى، فرمود اى هشام خدايت به آن سود دهد و بر آن پا برجايت دارد، هشام گويد: از زمانى كه از آن مجلس برخاستم ديگر در بحث توحيد كسى بر من غلبه نكرد.

3-

از حضرت موسى بن جعفر (ع) راجع بمعنى اللَّه سؤال شد فرمود: خدا بر هر چيز كوچك و بزرگ تسلط دارد (چون استيلاء و تسلط بر همه موجودات لازمه معنى الوهيت است حضرت بلازم معنى‌