پاسخش داد.)

4-

ابن هلال گويد: از حضرت رضا (ع) تفسير قول خدا (آيه 36 سوره 24) خدا نور آسمانها و زمين است را پرسيدم فرمود: خدا هادى اهل آسمانها و هادى اهل زمين است- و در روايت برقى بلفظ مصدر يا ماضى وارد شده.

5-

ابن ابى يعفور گويد: از حضرت صادق عليه السلام راجع بقول خدا «او اول و آخر است» پرسيدم و گفتم. معنى اول را فهميدم و اما آخر را شما تفسيرش را برايم بيان كنيد. فرمود: هر چيز جز پروردگار جهانيان نابود شود و دگرگون گردد يا نابودى و دگرگونى از خارج باو راه يابد يا رنگ و شكل و وصفش عوض شود و از زيادى بكمى و از كمى بزيادى گرايد، تنها اوست كه هميشه بيك حالت بوده و باشد اوست اول و پيش از هر چيز و اوست آخر براى هميشه، صفات و أسماء گوناگون بر او وارد نشود چنان كه بر غير او وارد شود، مانند انسان كه گاهى خاك و گاهى گوشت و خون و گاهى استخوان پوسيده و نرم شده است و مانند غوره خرما كه گاهى بلح و گاهى بسر و گاهى خرماى تازه و گاهى خرماى خشك است كه اسماء و صفات مختلف بر آن وارد شود و خداى- جل و عز- بخلاف آنست-.

شرح‌

- بلح و بسر دو مرحله از مراحل خرماى نارس است كه در فارسى اسمى براى آن نيافتم مقصود اينست كه خرما شكل و رنگ و مزه‌اش بمرور زمان تغيير ميكند و طبق اين تغيير اسمش هم تغيير ميكند ولى خداى عز و جل را هيچ گونه تغييرى نيست.