بطور كلّى اين بود واقعيّت داستان زينب، و أمر ولائى رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم كه طبق آيه شريفه قرآن و تفاسير شيعه بيان شد. و دانستيم كه: رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم، در گرفتن زينب دچار إشكال شدند. از طرفى پروردگار أمر به انجام اين ازدواج مى‌كند، و از طرفى آن حَميّتِ جاهليّتِ باقيمانده در بين مردم، و اضطراب حال و عدم مساعدت زمان، زمينه را براى اين كار فراهم نمى‌كرد؛ و پيغمبر به جهت أمر پروردگار، نه به خاطر ميل باطنى به زينب به اين كار إقدام كردند. اين بود واقعيّت و حقيقتِ اين داستان.

بعضى از تفاسير عامّه، قضيّه زينب را به شكل زشتى تحريف كرده‌اند

أمّا بسيارى از تفاسير أهل تسنّن، اين داستان را به صورت غير نيكوئى بيان مى‌كنند. و مستشرقين نيز، چون از تواريخ و تفاسير أهل تسنّن به إسلام شناسى متوجّه شده‌اند، لذا إسلام را از آن دريچه مى‌بينند و دچار إشكال مى‌گردند.

على كلِّ تقدير، قضيّه زينب و ازدواج آن حضرت با او، و قضيّه خارج كردن عنوانِ دَعىّ و پسر خوانده را از نَسب؛ و همچنين ازدواج هر زن شريف با مرد فقير، دو أمر ولائىّ بود كه موجب شد پيغمبر به اين صورتى كه عرض شد، إقدام كنند.

و اگرچه إقدام رسول الله به حسب ظاهر، خلاف جلوه مى‌كند، ولى پس از تأمّل، روشن مى‌گردد كه: عين واقع و عين شريعت است و تخطّى از حكم خدا و شريعت نيست.

أمر اتّهام ماريه قِبطيّه به وسيله عائشه‌

يكى ديگر از أوامر ولائى رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم أمر رسول خدا به أمير المؤمنين عليه السّلام است راجع به كشتن مابور، كه نزد ماريه قِبْطِيَّه‌[1] بوده است.

[1] - در« تنقيح المقال» ج 3، ص 82، از فصل« النّسآء» آمده است: الضّبط« مَارِيَة» بالميم و الالف و الرّآ المهملة المكسورة و اليآ المثنّاة من تحتٍ المفتوحة و الهاء:« القطا»؛ و تسمى به الإناث. و در« مجمع البحرين» ج 1، ص 392 آمده است: مارِيَة، بالتّحتانيّة الخفيفة القبطيّة: جارية رسول الله صلّى الله عليه و ءَاله و سلّم- امّ إبراهيم ابن النّبىّ صلّى الله عليه و ءَاله و سلّم. در كتب لغت هم، مارِيَه، به تخفيف ياء آورده‌اند و گفته‌اند: اسم زنى است كه در ضرب المثل آمده؛ كه دختر أرقم بن ثعلبه بوده؛ و هم به تشديد ياء بمعنى:« القطاة الملسآء». و امرأة ماريّه: بيضآء برّاقه