مرحوم صدوق مى‌فرمايد: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اللَهُ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُبْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِىّ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَلِيِّبْنِ رِئَابٍ، عَنْ أَبِى عُبَيْدَةِ الْحَذَّآءِ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَهِ عَلَيْهِ السَّلامُ يَقُولُ: لَمَّا فَتَحَ رَسُولُ اللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ وَ سَلَّمَ مَكَّةَ، قَامَ عَلَى الصَّفَا فَقَالَ: يَا بَنِى هَاشِمٍ، يَا بَنِى عَبْدِ الْمُطَلِّبِ! إنِّى رَسُولُ اللَهِ إلَيْكُمْ، وَ إنِّى شَفِيقٌ عَلَيْكُمْ، لَا تَقُولُوا: إنَّ مُحَمَّدًا مِنَّا! فَوَ اللَهِ مَا أَوْلِيَآئِى مِنْكُمْ وَ لَا مِنْ غَيْرِكُمْ إلَّا الْمُتَّقُونَ! أَلَا فَلا أَعْرِفُكُمْ تَأْتُونِى يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَحْمِلُونَ الدُّنْيَا عَلَى رِقَابِكُمْ، وَ يَأْتِى النَّاسُ يَحْمِلُونَ الآخِرَةَ، أَلَا وَ إنِّى قَدْ أَعْذَرْتُ فِيمَا بَيْنِى وَ بَيْنَكُمْ وَ فِيمَا بَيْنَ اللَهِ عَزّ وَ جَلَّ وَ بَيْنَكُمْ، وَ إنَّ لِى عَمَلِى وَ لَكُمْ عَمَلَكُم‌[1]

«حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: وقتى رسول أكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم مكّه را فتح نمودند، آمدند بالاى كوه صفا (كه متّصل است به مسجدالحرام) و فرمودند: اى فرزندان هاشم و اى فرزندان عبد المطلّب! من فرستاده خدا هستم به سوى شما، و من نسبت به شما مهربانم، به طوريكه دلسوز شما هستم! نگوئيد كه: محمد از ماست! قسم بخدا نيستند أوليا من و دوستان و نزديكان من، از شما و نه از غير شما، مگر پرهيزگاران. آگاه باشيد! من شما را چنين نشناسم كه روز قيامت بيائيد پيش من، و دنيا را روى پُشتها و گُرده‌ها و شانه‌هاى خود حمل كرده باشيد؛ و مردمِ ديگر بيايند و آخرت را با خودشان حمل كرده باشند. آگاه باشيد كه من حجّت را بر شما تمام كردم و ديگر جاى عذرى براى شما باقى نگذاشتم. در آنچه بين من و بين شماست حجّت را تمام كرده و در آنچه بين خدا و بين شماست عذرى باقى نگذاردم. بدانيد كه عمل من، مالِ من است و عمل شما، از آنِ شماست.»

اين روايت را مرحوم مجلسىّ رضوان الله عليه در «بحارالانوار[2]» از كتاب‌

[1] - ص 165، از مجموعه« عَلِىٌّ و الشّيعَة و فضآئل الشّيعة و صفات الشّيعة»

[2] -« بحار الانوار» طبع جديد حروفى، ج 21، ص 111