مستندات قرآنى نيز ولايت سياسى رسول اللّه را تثبيت و تأييد مى‌كند و از مؤمنان مى‌خواهد از اوامر و فرمان‌هاى او اطاعت كنند. در اين‌جا به برخى از اين آيات اشاره مى‌كنيم.

الف) «النّبىّ اولى بالمؤمنين من انفسهم»[1] «پيامبر صلّى اللّه عليه و اله نسبت به مؤمنان، از آن‌ها مقدم‌تر است».

در اين قسمت از آيه، خداوند به اين نكته پرداخته كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله بر همه مؤمنان اولويّت دارد و از كلمه «اولى» استفاده شده كه صفت برتر و به معناى «ولايت دارتر» است. حال بايد ديد كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله در چه امورى ولايت برترى بر مؤمنان دارد.

ابن عبّاس، كه در آغاز سلسله مفسّران قرار دارد، در توضيح آن مى‌گويد:

معنا آن است كه چون رسول صلّى اللّه عليه و اله ايشان را دعوت كند با چيزى، و نفس ايشان دعوت كند ايشان را با چيزى، ايشان را اجابت رسول بايد كردن و متابعت او، نه متابعت هواى نفس خود.[2] شيخ طوسى «اولى بالمؤمنين» را به «احقّهم بتدبيرهم» معنا كرده است؛ يعنى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله براى تدبير و اداره مردم از ديگران شايسته‌تر است.[3]

[1] - احزاب( 33)، 6.

[2] - ابو الفتوح رازى، روض الجنان و روح الجنان، ج 15، ص 346.

[3] - شيخ طوسى، التّبيان فى تفسير القرآن، ج 8، ص 317. وى در تفسير اين بخش از آيه چنين گفته است:« اولى بالمؤمنين من انفسهم بمعنى احقّ بتدبيرهم و بان يختاروا من دعاهم اليه و احقّ بان يحكم فيهم بما لا يحكم به الواحد فى نفسه لوجوب طاعته الّتى هى مقرونة بطاعة اللّه؛ اين‌كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله ولايت‌دارتر از مؤمنان بر خودشان است، يعنى بيشترين حقّ را در تدبير امور آن‌ها دارد و بابيد آن‌چه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله به آن دعوت مى‌كند، بپذيرند و بيشترين حقّ را در حكم كردن بر مردم دارد؛ چون وجوب اطاعت از وى، به اطاعت از خدا نزديك‌تر است».