را كه براى او لازم است بگويد، مثلا در مقام تشبيه اين كارگاههاى قالى بافى را ديده ايد؟ يك عده نشسته اند قالى مى بافند هركسى دارد كارى مى كند، هر بچه اى يا هر بزرگى كه نشسته است دارد نخى مى بافد و هر كدام دارند نشاطى و كارى را انجام مى دهند اگر چنانچه اين كارها هماهنگ نباشد، اگر يك فكر و چشم و قدرت بالاترى نباشد كه آن متن قالى را بر طبق آن دستورهاى خاص بخواند تا اينها بدانند چه نخى را بكار ببرند و چطور بزنند و چطور ببرند، اگر يك چنين قدرت متمركزى وجود نداشته باشد اين قالى چه جورى در مى آيد؟ مى بينيد كه طرف راست آن حكايت از شرق و طرف چپ آن حكايت از غرب مى كند آن طرفش صحبت از قالى كردى مى كند، آن طرف صحبت از قالى تركمن مى كند، نقشها بى ترتيب و يك چيز هجوى از كار در مى آيد. اين كه شما مى بينيد اين طرف يك گلى آمده و مثل آن گل بدون هيچ كم و زيادى آن طرف هم روئيده و هر دو تا به آن ترنج وسط رسيده و مثل اين دو آنطرف قالى دوتاى ديگر وجود دارد و همه چيزها منظم و همه چيز بجا است اين براى اين است كه اولًا دستور مشخص است و يك نفر هم با صداى بلند آنرا مى خواند.

ويژگيهاى ولى (امام)

جامعه هم اگر بخواهد همه نيروهايش در يك جهت بكار افتد و هيچيك از نيروهايش هرز نرود وهمه نيروهاى جامعه بصورت يك قدرت متراكم درآيد بطورى كه بتواند مثل مشت واحدى در مقابل جناحها و صفها و قدرتهاى متخاصم عمل كند احتياج به يك قدرت متمركز دارد، احتياج به يك دل و يك قلب دارد كه البته شرايطى هم دارد، بايد خيلى آگاه باشد، بايد خيلى بداند، بايد خيلى باتصميم باشد، بايد چشم او