نام کتاب : نظام سياسى اسلام نویسنده : نصرتى، على اصغر جلد : 1 صفحه : 169
اسلام، در زمانى كه با زن به عنوان انسان
درجهى دوم و در رديف حيوانات برخورد مىشد، نجات و احياى حقوق او از برنامههاى
اساسى خود دانست و مرد و زن را در سير عبوديت و كمال، يكسان مورد عنايت و خطاب
قرار داد؛ چنانچه قرآن مىفرمايد: من عمل صالحا من ذكر او
انثى و هو مؤمن فلنحيينّه حياة طيبة[1].
در اين ميان مظلوميت زن، او را بيشتر در معرض برخوردارى از حمايتهاى اسلام قرار
داده است. به فرموده امام راحل:
«اسلام مىخواهد كه زن و مرد رشد داشته باشند. اسلام زنها را نجات
داده است از آن چيزهايى كه در جاهليت بود. آنقدرى كه اسلام به زن خدمت كرده است،
خدا مىداند به مرد خدمت نكرده است».[2] در روايات
منسوب به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم و ائمه عليهم السّلام نيز، نگرش
تكريمى اسلام به زن آشكارا سند عزت و ارزشمندى زن است؛ چنانچه رسول خدا فرمود:
«بهترين فرزندانتان دختران شما هستند»[3].
و امام صادق عليه السّلام فرمود: «المرأة الصالحة خير من الف رجل غير
صالح»؛ زن درستكار و صالحه برتر از هزار مرد ناصالح است[4].
و در جايى ديگر سخنى دارد كه جا دارد، زنان به خود افتخار نموده و با
زمينههايى كه خداوند در اختيارشان نهاده است، بيشترين بهره را ببرند آن حضرت
مىفرمايند: «اكثر الخير فى النساء»[5] بيشترين
خوبى در زنان است.
هرچند كه تبليغات دشمنان اسلام و شبهاتى كه مغرضين و منحرفين
كماطلاع از اسلام، در مسألهى زنان رواج مىدهند بسيار زياد است؛ اما «زن، بزرگى
ويژهاى در جامعه دارد كه اگر برتر از مرد نباشد، كمتر نيست»[6].
اسلام بدون توجه به جنسيت، مرد و زن را به عنوان نوع بشر هدف دعوت انبيا قرار داده
و رشد و تعالى آنها را دنبال مىكند. «اسلام طرفدار تكامل بشر است، براى اسلام جنس
مرد و زن مطرح نيست، يك جا سخن از مرد گفته مىشود و يك جا از زن، يك جا از مرد
تجليل مىشود و يك جا از زن؛ زيرا اينها دو بخش يك پيكرهى بشر هستند»[7].