تقواى فردى اگر با اطاعت از امام جائر باشد، براى نجات از عذاب الهى كافى نيست، زيرا ولى جائر، اصل و ريشه‌ى هر شرّ و بدى است و اطاعت از وى موجب اقامه، رواج و دوام بدى در تمامى شؤون جامعه، اعم از فردى و جمعى گرديده، رفته‌رفته، همه‌ى امور را فرا مى‌گيرد.

علاوه بر آن، حضور در يك نظام اجتماعى و با فرض اينكه امكان‌پذير باشد، محفوظ نگاه داشتن بخشى از اعمال فردى و شخصى خود از نفوذ ولايت آن نظام، جز به معناى قبول آن ولايت در امور اجتماعى و در نتيجه پذيرش و پيروى از آن، معناى ديگرى ندارد؛ چون دراين‌صورت فرد ناگزير از زندگى كردن و رفع حوايج دائمى فردى و اجتماعى خود از طريق جامعه‌اى است كه براساس ولايت ولى جائر، قوام و نظام‌يافته و ولايت وى نيز در تمامى اجزا و اركان تحت سرپرستى‌اش، با نسبت‌هايى متفاوت، نفوذ و جريان يافته و مى‌يابد.

اين نكته‌ى بسيار مهمى است كه غفلت از آن، بزرگانى را بازيچه و وسيله‌ى تحقق نيّات و اعمال پليد حاكمان ستم‌پيشه ساخته است كه نمونه‌هاى آن را در تاريخ اسلام و جوامع اسلامى به فراوانى مى‌توان ديد.

حكومت دينى، شرط تحقق دين‌

اسلام، دينى است جامع و كامل و هر آنچه را كه بشر بدان نياز دارد، مورد توجه قرار داده و هم به معنويات و هم به ماديات عنايت دارد، به تعبير كتاب «ولايت فقيه»: دين الهى به كمال خود رسيده و مورد رضايت خداوند قرار گرفته است؛ چنانچه قرآن مى‌فرمايد اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا[1]؛ دينى كه بيان كننده‌ى همه‌ى لوازم سعادت انسان در زندگى فردى و اجتماعى اوست: تبيان لكل شى‌ء[2] رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم در حجة الوداع فرمودند: يا ايها الناس و الله ما من شى‌ء يقريكم الى الجنة و يباعدكم من النار الّا و قد امرتكم به و ما من شى‌ء يقربكم الى النار و يباعدكم عن الجنة الّا و قد نهيتكم عنه‌[3]؛ قسم به خداوندى كه هيچ‌چيز نيست كه شما را به بهشت‌

[1] - مائده، آيه 3.

[2] - نحل، آيه 89.

[3] - بحار الانوار؛ جلد 67، باب 47، ص 96، حديث 3.