لمن و ليتموه امركم؛

مرا رها كنيد و به سراغ ديگرى برويد ... اگر رهايم كرديد، مثل يكى از شما خواهم بود، و چه بسا شنواتر از شما و مطيع‌تر نسبت به كسى كه كارهاتان را به او سپرده‌ايد، باشم.

2- هنگامى كه عده‌اى به خانه حضرت آمده و بر بيعت كردن با حضرت اصرار داشتند، فرمود:

ففى المسجد، فان بيعتى لا تكون خفيا و لا يكون الّا عن رضى المسلمين؛

بيعت بايد در مسجد صورت گيرد، بيعت با من نبايد مخفيانه انجام شود و بايد با رضايت مسلمين باشد.

3- حضرت در روز بيعت فرمود:

ان هذا امركم ليس لاحد فيه حق الّا من أمّرتم؛

اين كار مربوط به شما و در اختيار شما است و احدى جز آن كس را كه شما امارت دهيد، در آن حقى ندارد.

4- هم‌چنين امام على عليه السّلام مى‌فرمايند:

فان اجتمعوا على رجل و سمّوه اماما كان ذلك للّه رضى؛

اگر مهاجر و انصار، بر فردى وحدت نظر داشته باشند و او را امام بنامند، مورد رضايت خداوند است.

5- و در روايتى از آن حضرت آمده است:

يابن ابى طالب، لك ولاء امتى فان ولّوك فى عافية و اجمعوا عليك بالرضافقم بأمرهم و ان اختلفوا عليك فدعهم و ما هم فيه؛

پيامبر به من سفارش فرمود: ولايت بر امت، از آن تو است. اگر آن‌ها با طيب خاطر اجتماع نموده و تو را حاكم نمودند، به كار آن‌ها بپرداز، و اگر درباره تو اختلاف داشتند، آنان را رها كن.

6- پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمودند:

ان تولّوها عليا تجدو هاديا مهديا؛

اگر ولايت را به على بسپاريد او را هدايت‌گر و هدايت‌شده مى‌يابيد.