دارد، به مرد واگذار شده است، و ولايت و زعامت يكى از اين كارها است.

از نظر قرآن، زن يك انسان ظريف است كه در زر و زيور پرورش مى‌يابد و در مقام مجادله و گفتگو، منطق قوى و نيرومندى ندارد. چنان‌كه مى‌فرمايد:

أو من ينشّؤا فى الحلية و هو فى الخصام غير مبين.[1] «آيا آن كس كه در لابلاى زيور پرورش مى‌يابد و به هنگام جدال قادر به تبيين مقصود خود نيست ...؟».

حال اگر در ميان جامعه زنان، افراد انگشت‌شمارى پيدا مى‌شوند كه از نظر انديشه و فكر، منطق و برهان قوى و نيرومند مى‌باشند و خصايص برترى را دارند، هرگز دليل آن نيست كه تمام زنان از چنين خصيصه‌اى برخوردار هستند.

هميشه در جعل قانون، اكثريت را ملاك قرار مى‌دهند نه افراد استثنايى را، پيامبر گرامى با صراحت كامل فرمود:

«ليس على المرأة تولى القضاء».[2] «بر زن تكليف نشده است كه قضاوت و داورى را بر عهده بگيرد».

[1] - زخرف/ 18.

[2] - وسائل الشيعه، ج 18، ص 6.