درباره ما ترك رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله چه مى‌گويى؟

- ما از تمامى مردم نسبت به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله سزاوارتريم.

- در مورد آنچه در خيبر است؟

- آن نيز ...

- آن چه در فدك مى‌باشد؟

- آن هم همين‌طور.

- به خدا قسم! اگر گردنمان را با ارّه جدا كنيد به شما نخواهيم داد[1].

نقشه شگفت‌انگيز

پس از آن كه على عليه السّلام از خلافت اسلامى كنار گذاشته شد و خانه‌نشين گرديد، حوادثى پيش آمد كه در تاريخ معروف و مشهور است. سياست نظام حاكم و كسانى كه بعد از آنان روى كار آمدند، امامت را از دو جهت هدف قرار داد:

1. دميدن روح يأس و نوميدى در مخالفان، خصوصا شخص امير مؤمنان عليه السّلام كه وى را نيرومندترين و حتى يگانه رقيب و مزاحم خويش مى‌ديدند و در نتيجه در همه بنى هاشم، و محو تمامى آثار تمايل و رقبت براى رسيدن به خلافت، زيرا بر اساس فهم ناقص و معادلات اشتباه خود گمان مى‌كردند كه مسأله امامت چيزى نيست مگر يك مسأله شخصى مربوط به على عليه السّلام و يك ميل و رغبت درونى و سركش در آن حضرت، كه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله آن را با تصريحات و تأكيدات و موضع‌گيرى‌هاى مكرر خود به منظور تثبيت و تحكيم اين مسأله به نفع او روشن و شعله‌ور ساخته است. درست است كه بنابر تعبير عمر، رسول اكرم در اين باره چيزهايى گفته و نيز تصريحات زيادى از سوى آن حضرت وارد شده، اما تا زمانى‌

[1] - مجمع الزوائد، ج 9، ص 40.