مسيح كه حيات مى‌يابد و براى داورى زندگان و مردگان باز مى‌گردد. با نخستين واقعه ما به واپسين اعصار تاريخ گام نهاده‌ايم و اين واقعه با رويداد فرجامين رجعت مسيح به پايان مى‌رسد.[1] مسيح خود مى‌گويد:

«من با فرشتگان خود، در شكوه و جلال پدرم (!) خواهم آمد و هركس را از روى اعمالش داورى خواهم كرد. بعضى از كسانى‌كه در اينجا هستند (شاگردان) پيش از مرگ، مرا در شكوه ملكوتم، خواهند ديد».[2]

در اعتقادنامه رسولان آمده است:

«من به خدا، پدر قادر مطلق، خالق آسمان و زمين اعتقاد دارم. به عيسى مسيح، تنها پسر او، خداوند ما، اعتقاد دارم ... او به آسمان صعود كرد و در سمت راست پدر نشست.

و دوباره براى قضاوت درباره مردگان و زندگان باز خواهد گشت».[3]

خود عيسى عليه السّلام مى‌گويد:

«هنگامى‌كه من، مسيح موعود باشكوه و جلال خود و همراه با تمام فرشتگانم بيايم، آن‌گاه بر تخت باشكوه خود خواهم نشست. سپس تمام قوم‌هاى روى زمين در مقابل من خواهند ايستاد و من ايشان را از هم جدا خواهم كرد؛ همان‌طور كه چوپان گوسفندان را از بزها جدا مى‌كند؛ گوسفندها را در طرف راستم قرار مى‌دهم و بزها را در طرف چپم.

آن‌گاه به‌عنوان پادشاه به كسانى كه در طرف راست منند خواهم گفت: بياييد اى عزيزان پدرم! بياييد تا شما را در بركات ملكوت خدا سهيم گردانم، بركاتى كه از آغاز آفرينش دنيا براى شما آماده شده بود ...».[4]

اين مطلب در انجيل متى تحت عنوان «روز داورى» ذكر شده است. اين اشاره به روز بزرگ و داورى نهايى است. شايد بتوان گفت: «مسيح در دو نوبت داورى خواهد كرد (نه حكومت). داورى اوّل در ابتداى سلطنت هزار ساله (شايد مربوط به ديگرى)

[1]. استفان جى گولد و ...، پيشين، ص 111.

[2]. متى: 16، بند 27 و 28.

[3]. مرى جوويور، پيشين، ص 452.

[4]. متى: 25، آيه 31- 40.