نوشته بود و تمام اين مصاحف با هم اختلاف نداشته‌اند مگر در مواردى از قرائتها و تلاوت، نه در رسم‌الخط و اين اختلافات را لحن نمى‌گويند.[1]

چيزى كه شك و ترديد را نسبت به اين روايت و امثال آن زياد مى‌كند، اين است‌كه اين روايت از عكرمه نقل شده است و او از سران گمراهان و با خوارج هم عقيده بوده است. در دروغگويى و تهمت زدن، به او مثال مى‌زدند و بزرگانى از قبيل: ابن عمر، مجاهد، عطا، ابن سيرين، مالك بن انس، شافعى، سعيد بن مسيّب و يحيى بن سعيد، او را دروغگو و غيرقابل اطمينان دانسته‌اند. مسلم از او اعراض كرده ومالك، روايت از او را حرام دانسته است![2]

2- از ابن عبّاس روايت شده است كه:

«قول خداوند متعال: حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا[3]، حتّى تستأذنوا بوده‌است و كاتب به اشتباه تستأنسوا نوشته است.[4]

و منظور از «استئناس» در اين جا «استعلام» است؛ يعنى تا به كسى‌كه در خانه است، اعلام ورود كنند.

[1] - روح المعانى: 6/ 13.

[2] - وفيات الاعيان: 1/ 319؛ ميزان الاعتدال: 3/ 93؛ المغنى فى الضعفاء: 2/ 84؛ الضعفاء الكبير: 3/ 373؛ طبقات ابن سعد: 5/ 287؛ تهذيب الكمال: 7/ 263.

[3] - النور:( 24)، 27.

[4] - الاتقان: 2/ 327؛ لباب التأويل: 3/ 324؛ فتح البارى: 11/ 7.