هركس قرآن را بخواند تا آن را بفهمد و حفظ كند، خداوند او را وارد بهشت مى‌كند و شفاعت او را در مورد ده نفر از اهل بيتش مى‌پذيرد كه همگى آتش جهنّم بر آنان واجب شده بود.

در اين معنا و درباره تعليم قرآن، احاديث بسيارى وارد شده است كه قابل شمارش نيست. از «عبادة بن صامت» وارد شده است:

هرگاه كسى به مدينه مهاجرت مى‌كرد، رسول خدا (ص) او را به يكى از مسلمانان مى‌سپرد تا قرآن را به او بياموزاند و اوضاع به گونه‌اى بود كه همهمه زيادى در مسجد رسول خدا (ص) به خاطر قرائت قرآن شنيده مى‌شد تا اين كه رسول خدا (ص) دستور داد صدايشان را پايين بياورند تا صداها با هم مخلوط نشود و اشتباه نكنند.[1]

جالب اين است كه به خاطر تشويق و تحريض دائم رسول خدا (ص) و وجود انگيزه بسيار قوى، در مدّت اندكى، بسيارى از مسلمانان حافظ قرآن شدند. حافظان قرآن بنا به فرموده رسول خدا (ص) علاوه بر آن كه از اجر و ثواب بى‌نهايت الهى بهره‌مند مى‌شدند، در ميان مردم و نزد رسول خدا (ص) جايگاه ويژه و ممتازى داشتند.

در تعداد بسيار حافظان قرآن، همين بس كه در حادثه «بئر معونه»، در زمان حيات رسول الله (ص) هفتاد نفر از حافظان قرآن به شهادت رسيدند و اندكى پس از رحلت آن حضرت (ص) در جنگ‌

[1] - مناهل العرفان: 1/ 242؛ مسند احمد: 6/ 442؛ تاريخ القرآن، الصغير: 80؛ مباحث فى علوم القرآن: 121؛ حياة الصحابة: 3/ 260؛ مستدرك حاكم: 3/ 356.