يمامه، چهارصد نفر و بنا به قولى، هفتصد نفر از حافظان قرآن به شهادت رسيدند. همچنين زنى به نام «امّ ورقه»، دختر عبدالله بن حارث از حافظان قرآن به شمار مى‌رفت. رسول خدا (ص) گاهى به ديدن او مى‌رفت و او را «شهيده» مى‌ناميد و به وى فرموده بود كه امامت خانواده‌اش را بر عهده بگيرد.[1]

حفظ بعضى از سوره‌هاى قرآن، امر شايع و رايجى در ميان مسلمانان بوده است و هرقطعه از قرآن را عدّه زيادى حفظ مى‌كردند و حدّ اقل ايشان به حدّ تواتر مى‌رسيد و كمتر مرد يا زنى بود كه قطعه‌اى از قرآن را حفظ نباشد و اهتمام مسلمانان نسبت به حفظ قرآن، آن قدر شديد بود كه گاهى يك زن مسلمان، مهريّه‌اش را تعليم يك يا چند سوره از قرآن قرار مى‌داد.

2- ترديدى در اين نيست كه كاتبان وحى دائماً نزد رسول خدا (ص) حضور داشتند و آنچه را كه آن حضرت (ص) املا مى‌فرمود، مى‌نوشتند و آن حضرت (ص) كاتبان وحى را درجه‌بندى و اوقات حضورشان را زمانبندى كرده بودند.

حاكم با سند صحيح از زيد بن ثابت روايت كرده است:

ما نزد رسول خدا (ص) حضور داشتيم و قرآن را بر روى رقعه‌هامى‌نوشتيم.[2]

[1] - الاتقان: 1/ 250.

[2] - المستدرك: 2/ 611.