إنْ هذانِ لساحرانِ‌، همانند اين قول است: إن زيدٌ لمنطلقٌ. در اين جا لام فارقه آمده است تا بين إنْ نافيه و إنْ مخفّفه از ثقليه فرق بگذارد.[1]

بنابراين، هيچ اشكالى بر اين آيه وارد نيست و هيچ اشتباهى به وسيله كاتبان رخ نداده است.

فخر رازى مى‌نويسد:

از آن‌جا كه نقل اين قرائت، همانند نقل تمام قرآن، متواتر و مشهور است، اگر قايل به غلط بودن آن بشويم، اين حكم به تمام قرآن سرايت مى‌كند و در نتيجه تمام قرآن متواتر، محلّ ايراد واقع مى‌شود و اين باطل است.[2]

قسم سوّم: رواياتى كه بر زياده دلالت مى‌كنند.

1- از عبدالرحمن بن يزيد روايت شده است:

عبدالله بن مسعود، معوذتين را از مصحف خود حذف مى‌كرد و مى‌گفت: اين دو، جزء قرآن نيستند.[3]

2- روايت شده است كه:

[1] - الكشاف: 3/ 72.

[2] - التفسير الكبير: 22/ 75.

[3] - مسند احمد: 5/ 129؛ الآثار: 1/ 33؛ التفسير الكبير: 1/ 213؛ مناهل العرفان: 1/ 268؛ الفقه على المذاهب الاربعه: 4/ 258؛ مجمع الزوائد: 7/ 149.