اين عمل و يارى كردن قاضى را سرزنش كرده و موضوع را به امير اميران سيف الدين تنكير شكايت كردند. آن‌گاه او به ملك ناصر نامه نوشته و براى وى چند كار ناشايست (و فتواهاى) ابن تيميه را گزارش داد. از جمله اين فتوا بود كه: كسى كه قصد سفر براى زيارت قبر پيامبر را كند، نمازش را قصر نخواند؛ (چون سفر گناه انجام داده است)» و غير از اين فتواها ... آن‌گاه ملك فرمان داد كه ابن تيميه در قلعه زندانى شود. سپس او را زندانى كردند تا اينكه در زندان مرد.»[1]

37. زين الدين عبدالرحمن بن احمد بن رجب حنبلى (متوفاى سال 795 ه ق.)

او كتابى بر رد ابن تيميه نوشته است. ابوبكر حصنى مى‌گويد:

وكان الشيخ زين الدين ابن رجب الحنبلى ممن يعتقد كفر ابن تيمية وله عليه الرد وكان يقول بأعلى صوته فى بعض المجالس: معذور السبكى يعنى فى تكفيره؛[2] شيخ زين الدين بن رجب حنبلى از جمله كسانى بود كه بر كافر بودن ابن تيميه معتقد بودند و او كتابى بر رد ابن تيميه نوشته و در بعضى از مجالس هميشه با صداى بلند مى‌گفته است: «سبكى در اينكه ابن تيميه را كافر خوانده معذور است.»

زركلى در باره ابن رجب مى‌گويد: «عبد الرحمان بن احمد بن رجب حافظ واز جمله علماست.»[3] ابن حجر نيز او را ستوده است.[4]

38. محمد ابن عرفه تونسى مالكى (متوفاى سال 803 ه. ق.)

او مى‌گويد: «از زشت‌ترين چيزهايى كه از ابن تيميه نقل شده است، سخنش در باره كتاب «شفا» قاضى عياض است كه گفته است: «اين مغربى‌چه غلوى كرد.»[5]

39. زين الدين عبد الرحمان بن حسين عراقى (متوفاى 804 ه. ق.)

40. ابوالحسن ابراهيم عمر بن حسن (متوفاى سال 805 ه. ق.)

سخاوى مى‌گويد: «او دشمنى خود با ابن تيميه را صراحتا در مسائل زيادى بيان كرده است.»[6]

41. قاضى قضات برهان الدين ابراهيم بن محمد معروف به ابن خطيب (متوفاى سال 825 ه. ق.)

او به كتاب ابو بكر حصنى كه در زير ذكر خواهد شد حاشيه نوشته و سخنان حصنى در باره ابن تيميه را تأييد كرده و گفته است: «خطاهاى ابن تيميه و پيروانش روشن‌تر از اين است كه نياز به بيان داشته باشد.»[7]

42. حافظ ابوزرعه ولى الدين بن زين الدين عراقى (فرزند عراقى قبلى) (متوفاى سال 826 ه. ق.)

ابوزرعه مى‌گويد: «شيخ ابن تيميه در دنيا زاهد بود، ولى چنان كه گفته شده است، علمش بيشتر از عقلش بود. اجتهادش او را به پاره كردن و زير پا گذاشتن اجماع در مسائل زيادى كشاند. گفته شده كه آن به شصت مسأله مى‌رسد. عالمان زمانش به سرعت به او رد نوشتند و خطاكارى و بدعتگزارى او را روشن كردند. به‌

[1] . الرحلة ابن بطوطه، ص 57، 58؛ سيف الصقيل سبكى، ص 6 و 91 و 93.

[2] . دفع الشبه من شبه و تمرد، ص 214.

[3] . الاعلام زركلى، ج 3، ص 295.

[4] . درر الكامنه، ج 1، ص 296.

[5] . فهرس الفهارس تونسى، ج 1، ص 278.

[6] . الضوء اللامع لاهل القرن تاسع، ج 1، ص 107.

[7] . الفتاوى السهميه( نوشته‌اى گروهى از علما) ص 49.