سنة ثمان و ثمانين و خمسمائة. و من تصانيف المازندرانى كتاب فى النحو سماه الفصول جمع فيه امهات المسائل و كتاب المكنون و المخزون فى عيون الفنون، كتاب متشابه القرآن كتاب الاعلام و الطرائق فى الحدود و الحقائق كتاب مناقب آل ابى طالب، كتاب المثالب، كتاب المائدة و الفائدة جمع فيه اشياء من النوادر و الفرائد. عاش تسعا و تسعين سنة و شهرين و نصف و توفى بحلب فى التاريخ المذكور.

الوافى بالوفيات ج 4، ص 164[1]

و قال ابن حجر: فقال ابن ابى طىّ فى تاريخه: اشتغل بالحديث، و لقى الرجال، ثم تفقه و بلغ النهاية فى فقه اهل البيت. وسع فى الاصول، ثم تقدم فى القراءات و الغريب و التفسير و العربية و كان مقبول الصورة مليح العرض على المعانى. و صنف فى المتفق و المفترق و المؤتلف و المختلف و الفصل و الوصل و فرّق بين رجال الخاصة و رجال العامة- يعنى بين اهل السنة و الشيعة.

لسان الميزان، ج 6، ص 395، ش 7889

72- محمد بن على الكراجكىّ نسبة الى عم الخيم و هى الكراجك‌

قال ابن حجر: بالغ ابن أبى طىّ فى الثّناء عليه فى ذكر الاماميّة، و ذكر ان له تصانيف فى ذاك، و ذكر انّه أخذ عن ابى الصلاح، و اجتمع بالعين زربى، و مات فى ثانى ربيع الاخر سنة تسع و اربعين و اربع مائة.

لسان الميزان، ج 6، ص 377، ش 7871

قال الذهبى- من دون أن يشير الى أنه من أين اخذ هذه الترجمة: محمد بن على ابو الفتح الكراجكىّ شيخ الشيعة. و الكراحكىّ هو الخيمىّ. مات بصور فى رابع ربيع الاخر [من سنة 449]. و له عدّة مصنّفات. و كان من فحول الرّفضة، بارع فى فقههم و

[1] . در ابتدا خلاصه عبارت نقل‌شده در تاريخ الاسلام ذهبى را آورده و سپس اطلاعات بعدى را كه آنها نيز بايد از ابن ابى طى باشد بر آن افزوده است.