متعرض بعضى از آنها شديم‌[1].

با توجه به احاديث منقول در متون اهل سنت و گفتار آنها در خصوص احاديث بخارى و مسلم (كه اگر حديثى در مسلم و يا بخارى وارد شد دال بر آن است كه آن حديث متفق عليه است و مى‌توان بدان عمل نمود زيرا كه روايت صحيح است) ديگر بهانه‌اى براى شبهه افكنى باقى نمى‌ماند.

روشن است كه علاقه زياد و عشق و محبت به اين كار فرمان مى‌دهد و اين نوعى احترام و بزرگداشت است و مردم به تناسب شوقشان حالات متفاوتى دارند. بعضى‌ها وقتى قبر را مى‌بينند، بى‌اختيار به سمت آن مى‌شتابند، برخى هم با تاخير و درنگ رفتار مى‌كنند.

مسئله عزادارى‌

عزادارى شيعه براى اولياى خدا كه ائمه اثنى عشر عليهم السلام و اولادشان مى‌باشند سنّتى حسنه است كه خود رسول خدا صلى الله عليه و آله بر جاى گذاشت و اهل سنت در متون خود بدان اعتراف دارند:

عايشه نقل مى‌كند كه:

حضرت سيدالشهداء امام حسين عليه السلام هنگامى بر رسول خدا صلى الله عليه و آله وارد

[1]. صحيح مسلم، ج 1، ص 151؛ ج 3، ص 65؛ تاريخ بغداد، خطيب بغدادى، ج 1، ص 146؛ تاريخ الشام، ابن عساكر، ج 6، ص 108؛ المنتظم، ابن جوزى، ج 5، ص 99؛ سنن ابن داود، ج 2، ص 72؛ صحيح بخارى، ج 2، ص 247.