همچنين ابن تيميه در منهاج السنه، با وارد ساختن تهمتهاى ناروا به شيعه، از اين كه شيعيان قبر پيامبر صلى الله عليه و آله و اولياى خدا عليهم السلام را زيارت مى‌كنند، آنها را به يهود و نصارى تشبيه مى‌كند و حتى شيعه را به خاطر اين عمل، مشرك مى‌داند و جالب اين كه به صورت «انْ قيلِ» از خود مى‌پرسد كه: تنها شيعه به زيارت قبور نمى‌رود بلكه بسيارى از اهل سنت هم چنين مى‌كنند، پس چرا فقط شيعه را متهم مى‌كنى؟ و پاسخ مى‌دهد:

«درست است كه بسيارى از اهل سنت هم به زيارت قبور مى‌روند، آنها هم كار حرام مى‌كنند و گمراه هستند ولى گمراهى شيعه بيشتر است!»

و بدينگونه خود ابن تيميه اعتراف مى‌كند كه اكثريت مسلمانان از شيعه و سنى زيارت قبور اولياى خدا را مشروع مى‌دانند و آن را انجام مى‌دهند.

ابن تيميه نه تنها سفر براى زيارت قبور را جايز نمى‌داند بلكه اساس زيارت قبور و از جمله زيارت قبر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را ولو براى ساكنين مدينه جايز نمى‌داند و رواياتى را كه درباره زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه و آله وارد شده، رد مى‌كند و آنها را ضعيف و جعلى مى‌داند.

ثواب داشتن زيارت قبور انبياء و ائمه عليهم السلام و شهداء و صلحا از مسلمات نزد شيعه اثنى عشرى است و در اين خصوص از ائمه اطهار عليهم السلام روايات فراوانى وارد شده است و اشكالى هم كه از طرف اهل سنت در خصوص زيارت وارد شده، قابل نقض از متون و صحاح خودشان مى‌باشد كه قبلًا