33- قراردادهاى آتى‌[1] و احكام فقهى آن‌

اين نوع قراردادها در بازارهاى بورس صورت مى‌گيرد، براى معامله ايجاد شده است و به آن «بورس كالا» نيز گفته مى‌شود. كسى كه علاقه‌مند باشد تا با قراردادهاى آتى معامله كند، بايد عضو اين بازار باشد. اين بازار با حضور صاحبان محصولات و كالاهاى مختلف، تاجران آن محصولات و نيز مؤسسات دلالى تشكيل مى‌شود و كسى كه عضو اين بازار نباشد و بخواهد در اين بازار معامله كند، فقط مى‌تواند از طريق دلالان عضو فعاليت نمايد. معامله‌گر بايد در دفتر بازار، حساب باز كند كه اين حساب، تسويه و حساب‌دهى در معاملات بر اساس قواعد و مقررات بازار را ضمانت مى‌كند. معمولًا چنين حسابى از 10 درصد قيمت كالا در زمان انعقاد قرار داد بيش‌تر نيست. هدف از داشتن چنين حسابى آن است كه اگر يكى از دو طرف از تعهدات خود تخلف كند، بتوان از اين طريق خسارت احتمالى را جبران كرد. پس از باز كردن حساب، عضو اين بازار مى‌تواند مقدار معينى كالا را بخرد يا بفروشد كه وقت تسليم آن مثلًا يك ماه بعد باشد.

قراردادهايى كه در اين بازار بسته مى‌شود، قراردادهاى صورى و شكلى است، به اين معنا كه مقدار كالايى كه در اين بازار معامله مى‌شود، بر واحدهاى تجارى، تقسيم و هر واحد تجارى كميّت و مقدار معينى از كالاهاى شناخته شده را شامل مى‌گردد. از اين رو، با كم‌تر از اين واحدها، معامله شكل نمى‌گيرد. براى نمونه، واحد معتبر در معامله گندم، پنج هزار

[1] -Future contract .