[1382] م- كسى كه احرام حج بست و بواسطه مرض نتوانست برود براى عرفات و مشعر، بايد هدى كند و به احتياط واجب هدى يا پول آن را بايد بفرستد به منى‌ كه در آنجا ذبح كنند و مواعده كنند كه روز عيد ذبح شود و در آن وقت تقصير كند، پس هرچه بر او حرام شده بود حلال مى‌شود مگر زن.[1]

[1383] م- كسى كه حج واجب به عهده او است و به واسطه مرض محصور شد، زن بر او حلال نمى‌شود مگر آنكه خودش بيايد و اعمال حج را بجا بياورد و طواف نساء بكند[2]، ولى اگر عاجز شد از آمدن، بعيد نيست كفايت عمل نايب براى تحليل زن بر او. و اما كسى كه حج او استحبابى بوده، بعيد نيست كفايت طواف نايب از او، وليكن احتياط آن است كه در صورت امكان خودش برود.

[1384] م- اگر كسى كه با او قرار داده بود ذبح كند، ذبح نكرده بود و شخص مُحرم در روز موعود محلّ شد و با زن هم نزديكى كرد، معصيت نكرده و كفاره هم ندارد، ليكن بايد باز هدى يا پول را بفرستد و مواعده كند و بايد از زن اجتناب كند و احتياط واجب آن است كه از وقتى كه معلوم شد عمل نشده، اجتناب كند گرچه محتمل است كه وجوب اجتناب از وقتى باشد كه شخص را مى‌فرستد براى ذبح.

[1385] م- تحقّق محصور بودن، مثل تحقق مصدود بودن است كه گذشت.

[1386] م- اگر مريض بعد از آنكه هدى يا پولش را فرستاد حالش خوب‌

[1]- حكم مسأله قبل را دارد.

[2]- و يا هديى كه فرستاده به مكه در منى‌ ايام تشريق ذبح شود.