وَ قُلْ لِعِبادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبِيناً (اسراء/ 53)

(رسول من) به بندگانم بگو سخن نيكوتر را بر زبان آريد كه شيطان (به يك كلمه) ميان شما دشمنى مى افكند. شيطان دشمن آشكار انسان است.

خواننده عزيز شما در اين دو آيه توجه عميقى نماييد. سالانه از سخنان حساب نشده ما كه از روى احساسات و بدور از اخلاق و تحمل، از زبان بيرون مى آيد، صدها هزار مرتبه مردم را مى رنجانيم و حتى دوستان خود را دشمن مى سازيم قهرا زندگانى بر ما سخت مى شود و چنانچه به نصيحت قرآن عمل كنيم چه قدر خود ما شاد مى مانيم و به چه اندازه ديگران را شاد نگه مى داريم و حداقل هزاران تن را از رنجانيدن نجات مى دهيم. شما را به خدا قسم منصفانه فكر كنيد كه اين قانون زندگانى چه قدر سرنوشت ساز و خوب و مفيد و پيوند دهنده دل ها است؟

دو نفر بر انوشيروان وارد شدند، يكى گفت عمرتان دراز، صحت تان مستدام و حال تان خوش و از اينگونه جملات. مردى گفت: مريض نشوى، نميرى و غمناك مباشى ... در پايان مجلس انوشيروان امر كرد به اولى هزار و به دومى پانصد جايزه دهند. مسئولى از او پرسيد هر دو ترا ثناء گفتند چرا تبعيض در جايزه؟ گفت: چقدر الفاظ آنان متفاوت بود!