قانون چهل و ششم زندگانى: ميانه روى در مصرف‌

وَ لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلى‌ عُنُقِكَ وَ لا تَبْسُطْها كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً (اسراء/ 29)

نه دست خود را (در احسان به مردم) به گردن خود ببند (بسته نگه دار) و نه بسيار باز و گشاده بگذار (و همه اموال خود را بده) كه (از هر دو) به نكوهش و حسرت خواهى نشست.

بندگان رحمان كسانى هستند كه بر روى زمين با تواضع روند وقتى جاهلان به آنان خطاب (يا عتابى) كنند، سلام گويند ...

وقتى كه (به مستحقين) انفاق كنند نه اسراف كنند و نه بخل نمايند و ميانه رو باشند و معتدل باشند. (فرقان/ 63 و 67)

بنابراين زياده روى و كند روى در هر كار خوب نيست.

قانون سابق سلبى و اين قانون ايجابى مى باشد.

قانون چهل و هفتم زندگانى: گفتار نيكوتر با مردم‌

وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً (بقره/ 83) با مردم نيكو صحبت كنيد.