قانون چهل وهشت تا پنجاهم زندگانى: دعوت به حكمت و موعظه نيكو و مجادله نيكوتر

ادْعُ إِلى‌ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ‌ (نحل/ 125)

به سوى راه پروردگار خود به حكمت و موعظه نيكو (و اخلاق نيكو) بخوان و با مخالفين به طريقه نيكوتر مجادله كن.

اين قانون عالى در مورد مصلحين جامعه بشرى است كه مردم را به تندى و درشتى و الفاظ زشت و دلايل باطل و مغالطه بازى و نيرنگ و فريب نخوانند، بلكه به دلايل محكم و براهين عقلى و يا موعظه نيكو دعوت كنند و در موقع مجادله و گفتگو از بهترين روش استفاده نمايند.

چه قانون عالى كه انسان اولا مدعاى خود را بر پايه ادله مستحكم و يا موعظه نيكو بنا نهد تا انكار مخاطبين خود را قانع سازد و به كرامت و احترام آنان لطمه اى نزند، از مغالطات بپرهيزد و ظرافت آداب مباحثه و حسن اخلاق را با طرف مقابل خود مراعات نمايد و در گفتگو روحيه طرف را ضعيف نگرداند تا او را با شكست مواجه سازد.

اين كار از يك طرف تكبر و غرور است و براى طرف ديگر توهين و ذلت را به بار مى آورد. و سپس كينه توزى و دشمنى را ايجاد مى كند و هر دو طرف از رسيدن به حق و حقيقت دور مى مانند. چنانچه به قانون فوق قرآن عمل شود اگر اصلاح موثر نيفتد و طرف اذعان به حق ننمايند، حداقل كينه و دشمنى به وجود نمى آيد. مى توان از اين آيه سه قانون را ذيل را استفاده كرد: