اين دو مطلب دو اصل است. و لازمه اصل اول اين است كه آدم هميشه به ديگران خوبى كند و بدى نكند و لازمه اصل دوم اينست كه عمل بد ما در طبيعت اثر مى گذارد- و طبيعت كه سنت الهى مى باشد- از بدكار انتقام مى گيرد بنابراين بايد در كارهاى خود از اصول طبيعت سرپيچى نكنيم.

قانون چهل و سوم و چهل و چهارم زندگانى: احترام به والدين و خويشاوندان و تربيت اهل خانه‌

احترام و معاشرت نيكو و متواضعانه با پدر و مادر از اخلاق انسانى است. فرزندان در بزرگى مسئوليت اخلاقى و اقتصادى عميقى در برابر والدين خود دارند كه هيچ عاقلى آن را انكار نمى تواند.

حقوق والدين در قرآن و سنت تا حدى الزامى و بقيه ترجيحى ميباشد، كه فرزندان هوشمند هميشه بر عهده خويش احساس مسئوليت سنگينى مى نمايند. قرآن مجيد انسانى ترين روش را دراين مورد براى فرزندان ترسيم فرموده است و همچنان در مورد احسان به خويشاوندان و حفظ پيوند با همديگر.

نكته جالب اينست كه قرآن مى گويد اگر پدر و مادر از موازين عقلى به دام خرافات و نادانى افتادند، فرزندان با حفظ ادب نبايد از آنان در خرافات و نادانى شان پيروى كنند، احترام عقل و حق و تسليمى به آن در هيچ حال بايد فروگزار نگردد.