دين كامل و جامع، به خداوند نيازمند است و بعثت در تمام ادوار زندگانى انسان بر آفريدگار جهان از نظر حكمت او واجب است.

ثانياً از نظر عمل؛ فرض كنيم بشر امروز يا ده قرن بعد از نظر عقل، منطق و علم به جايى رسيد كه مى تواند قوانين محكمى را براى زندگانى خوب خود وضع كند، ولى نمى توانند مانند امروز و يكهزار سال قبل، به آن عمل كنند، زيرا غرايز انسان آنقدر قوى هستند كه قوانين وضعى بشر را دور بزنند و به لذت جويى بپردازند و اين موضوع در ديروز و امروز محسوس است و در آينده هاى دور نيز چنين خواهد بود. خيال پردازى فرويد (روانشناس) در تصعيد غرايز اگر روزى عملى شود احتمالا مى تواند تنها يك در صد مشكل را حل كند.

بشر تا بخدا و روز قيامت (دوزخ وبهشت) قلبا اعتقاد عميق پيدا نكند، نمى تواند به احترام زندگانى اجتماعى، خود را از اسارت غرايز طبيعى خود آزاد سازد. و به تعديل آنها بپردازد؛ تعديل غرايز سهل و آسان نيست علم نمى تواند جلو افراط آنها را بگيرد و نه انسان مى تواند از زندگانى اجتماعى كنار برود و از ضرورتهاى زندگى و زندگانى خود چشم بپوشد بنابراين براى آشتى بين غرايز فردى و زندگانى اجتماعى بايد به تعديل غرايز خود بپردازد كه جز بدون اعتقاد محكم به خدا و قيامت ميسر نخواهد شد.

جواب يك شبهه ديگر دين ستيزها

در پايان بايد به يك مغالطه ديگر منكرين دين جواب بدهيم: آنان ادعا دارند بعثت نه تنها لزومى براى زندگانى ما ندارد بلكه مانع زندگانى ما نيز مى شود؛ دين قوانين ثابت و لايتغير دارد؛ در حاليكه زندگانى انسان در جهان متحول، قوانين متغير و متحول مى خواهد.