13. مى تواند به هر جهت خيرى كمك كند.

14. مى تواند بدون اسراف و تبذير در غذا و لباس و مهمانيها مصرف نمايد.

15. مى تواند هر مقدار سرمايه حلال داشته باشد.

در همه اين موارد به شرطى كه مورد حرام و واجب شرعى را مطابق دستور شرعى انجام دهد آزاد و مختار مى باشد.

قانون يكصد و چهل و چهارم زندگانى: ترك رهبانيت‌

انسان وظايفى اجتماعى- برعلاوه تكاليف فردى- دارد كه نبايد از اجتماع دورى گزيند و در مسكن خصوصى يا مغاره كوه و يا در بيابانى به تنهايى زندگى كند چنانچه جمعى از نصرانى ها آن را اختراع و ابتداع نموده بودند. بلى رهبانيت در اسلام مشروعيت ندارد.[1]

بهترين عمل، خدمت به اجتماع است و چنانچه اجتماع فاسد باشد حتى المقدور به اصلاح آن ويا به اصلاح پاره اى از افراد آن كوشيد.

[1] 1. حدودالشريعه ج 2/ 301