قانون يكصد و چهل و سوم زندگانى: تسلط مردم بر خود و اموال خود

اين قانون در قرآن و سنت منصوص نيست‌[1] ولى قانونى است عقلايى و از فحواى نصوص كثير و فتاوى فقها در جزئيات مسايل بدست مى آيد كه قانون مذكور از جانب شرع ردع نشده بلكه به استثناى موارد منصوصه بوجوب ويا حرمت آن، مورد امضاء قرار گرفته و امضاء، نوعى از اقسام سه گانه سنت شريفه است و اينهم مقدارى از موارد اين قانون:

1. هركس در انتخاب شغل آزاد است.

2. هركس در اختيار مسكن آزاد است.

3. هركس به هر زبان بخواهد مى تواند تكلم كند.

4. هر نوع لباس را انتخاب مى تواند.

5. هر نوع غذا را مى تواند بخورد.

6. هر وقت وبه هرجايى مى تواند سفر كند.

7. تابعيت هر كشورى را مى تواند بپذيرد.

8. با هركس مى تواند رفت و آمد داشته باشد.

9. هركسى را مى تواند به زنى يا شوهرى بگيرد.

10. مى تواند فرزند داشته باشد يا نه و امثال اينها.

11. هر چيزى را ميتواند بخرد.

12. مى تواند به هر كسى كمك كند.

[1] 1. بلى در بحار الانوار ج 2/ 272 اين جمله، منسوب به حضرت پيامبر شده كه:

ان الناس مسلطون على اموالهم.

لكن سند ندارد و مصدر آن نيز معتبر نيست.