1)
توحيد وجودى واجب الوجود كه يكى است و همتايى ندارد. اين توحيد به براهين عقلى
(فلسفى و كلامى) ثابت است، و ظاهراً هيچ دسته اى از انسانها مخالف آن نيست و به دو
واجب الوجود معتقدنشده اند. بلى، حقيقت وجود مطلق لايتناهى تعددپذير نيست و ثانى
ندارد و گرنه خلاف فرض خواهد بود.
2)
توحيد ذاتى؛ يعنى كه ذات خداوند مركب از چند جزء نيست بلكه بسيط است؛ زيرا هر مركب
در تحقق خود به وجود اجزاء و فاعل تركيب نيازمند است كه قهراً ممكن الوجود مى
گردد.
3)
توحيدصفاتى كه صفات ذاتى او مانند علم و قدرت و حيات، عين ذات مقدسه اوست، يعنى
صفات ذاتى، و خود ذات واجب الوجود در