3. خواستن «امر غير مقدور» از كسى كه او را مخلوق و مقدور خداوند مى داند.

قسم اول موجب شرك است و در آن اختلافى وجود ندارد حتى اگر مورد خواست، امر مقدور آن غير باشد.

قسم دوم حتى به اعتراف ابن عبدالوهاب هم جايز است.

قسم سوم لغو و بيهودهاست؛ مثل اينكه از مفلس قرض بخواهيم. اين عمل حرام نيست تا چه رسد كه شرك گردد. به هرحال مقام شفاعت براى پيغمبر (ص) ثابت است وروح مقدسه او زنده است و ادراك دارد و مسلمانان پيغمبر خود را شريك خداوند نمى دانند بلكه ايشان را بنده خداوند مى دانند. و عمده اينكه معناى عبادت چيست؟ اگر عبادت مطلق تعظيم باشد كه تعظيم والدين و استاذ و علما و سادات و مجاهدين هم بايد موجب شرك شود كه عقلًا و شرعاً باطل است اگر عبادت تعظيم خاص است؛ آن را تفسير كنيد ولى نه تفسير خيالى و از بادشكم! بلكه تفسير مستند به ادله شرعى از قرآن و سنت.

مسلماً شما مسلمان محترم، وهابى نادان يا لجوج را شكست مى دهيد زيرا آنان عبادت را به پيروى از مقتداى خود محمدبن عبدالوهاب به چيزى تفسير مى كنند كه نه از لغت عربى و نه از قرآن و نه از سنت نتوانسته اند دليلى بر آن بياورند. و مجاب مى شوند و شرش دفع ميشود و ما در فصل بعدى معناى عبادت را از قرآن مجيد كه فصل الخطاب است به توفيق خداوند توضيح خواهيم داد.