امامت را شنيد، چشمش روشن شد، از خوش‌حالى به خود نمى‌گنجيد، فوراً بدون معطلى گفت: «قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي» پروردگارا! اين مقام را كه به من عنايت كردى، به جمعى از ذريه من نيز عطا كن. پيغمبر مثل ساير انسان‌ها است، ممكن است بعضى از ذريه او خوب باشد و بعضى ديگر بد، خداوند جل جلاله فرمود: «قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» مرتبه امامت به ظالمين نمى‌رسد! معناى آيه مباركه اين مى‌شود كه بعضى از ذريه حضرت ابراهيم ممكن است به امامت برسند، خداوند، حرف ابراهيم را نه رد كرد و نه به‌صورت مطلق قبول كرد. گفت: عهد من به ستمگران و ظالمين نمى‌رسد. ظلم انواع مختلف دارد، شرك ظلم است، معصيت ظلم است، ستم كردن به مردم ظلم است. قرآن مى‌فرمايد: مقام امامت به ظالمين نمى‌رسد.

بعضى‌ها به همين آيه مباركه، كه مى‌فرمايد: «قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» استناد مى‌كنند كه ابراهيم عليه السلام بر همه‌ى مردم مبعوث بوده است؛ ولى مشكل است به اين اسناد اعتماد كنيم، اگرهم اعتماد كنيم، در مرتبه امامت آن‌حضرت عليه السلام است، نه در مرتبه رسالت، از قراين آيات مباركه، چنين دانسته مى‌شود كه مأموريت حضرت ابراهيم عليه السلام بر تمام بشر روى زمين نبوده و هيچ ادله‌ى ديگر هم در قرآن وجود ندارد كه بگويد: ابراهيم يا يكى از پيغمبران گذشته، بر تمام بشر روى زمين مبعوث شده است. از نظر عقلى نيز چنين چيزى امكان ندارد؛ زيرا كسى‌كه از طرف خدا به وى مأموريت داده‌