اشعار است بر تخصيص اينفعل باو سبحانه فكانه قال (انا نحن على مثل هذا و لا يدخل تحت قدرة احد) يعنى هيچكس جز از ما قادر نيست بر اخراج بلكه مائيم كه بقدرت كامله بيرون ميآوريم بآب باران‌ أَزْواجاً مِنْ نَباتٍ‌ اصناف گوناگون از رستنى‌ شَتَّى‌ كه پراكنده‌اند و مختلف در كيفيت چه لون و طعم و رائحه و طمع و جنس و نفع و ضرر هر يك مخالف آن ديگر است با وجود اتحاد آب و زمين و اين اختلاف نبات با اتحاد آب و زمين دليلى روشن است بر آنكه اين نه بجهة طبع و دهر است و يا بجهة هوا و ستاره بلكه بفعل عالم قادر حكيم مريد است كه بحسب مصلحة و وفق حكمة و مشية آنها را بطريق متفرقه و انحاء متشتته خلق فرمود و بدانكه تسميه اصناف بازواج بجهة ازدواج آنها است و اقتران بعضى از آن ببعضى و من من نبات از براى بيانست و صفت (ازواج و شتى) نيز صفت آنست و محتملست كه صفت نبات باشد چه نبات از آن حيثيت كه در اصل مصدر است واحد و جمع در او مساويست و آن جمع شتيت است چون مريض و مرضى يعنى اصناف نباتات كه متفرقات الصورند و مختلفات الاغراض و المنافع بعضى براى مردمان و بعضى براى بهايم فلذلك قال جل ذكره‌ كُلُوا بخوريد از آنچه بيرون آورده‌ايم هر چه خوردنى را شايد از اثمار و حبوبات‌ وَ ارْعَوْا و بچرانيد أَنْعامَكُمْ‌ چهار پايان خود را در چراگاه هر چه خوردنى شما را نشايد از تبن و علوفات جمله فعلية حالست از ضمير فاخرجنا بر اراده قول اى اخرجنا اصناف النبات قائلين كلوا و ادعوا يعنى بيرون آورديم انواع نباتات را در حالتى كه گويندگان بوديم به اينكه بخوريد و بچرانيد مراد آنست كه آماده كنندگانيم براى انتفاء شما باكل و علف و اذن دهندگان شما در تصرف در آن‌ إِنَّ فِي ذلِكَ‌ بدرستى كه در اين مذكور شده‌ لَآياتٍ‌ هر آينه دلالتها و علامتها است بر قدرت ربانى و وحدت او لِأُولِي النُّهى‌ مر خداوندان خرد را كه عقول ايشان ناهى باشد از اتباع باطل و ارتكاب قبايح كه از جمله آن اقدام است باطعمه و اشربه محرمه و نهى جمع نهيه است بمعنى ما ينهى به و چون موسى بطريق حكايت از حق سبحانه تذكير نعم او كرد بر فرعونيان بعد از آن از روى امتنان اصل خلقت ايشان را بياد آنها آورده گفت‌ مِنْها خَلَقْناكُمْ‌ از زمين آفريديم شما را يعنى اصل خلقت ايشان را بياد آنها آورده و گفت پدر شما و اول مواد ابدان شما خاك زمين است و در تبيان آورده كه حق سبحانه فرشته ميفرستد تا از خاك موضعى كه مدفن كسى خواهد بود قدرى برميدارد و بر نطفه كه ماده وجود او است ميريزد و آن كس از تراب و نطفه مخلوق ميشود و در همان خاك مدفون ميگردد و حق سبحانه از اينخبر ميدهد كه شما را از زمين آفريديم‌