حرم محترم قسم ياد كرده يا طا طلب غازيانست و ها هرب كافران يا طرب اهل جنان و هوان اصحاب نيران و در بعضى ديگر از تفاسير آمده كه طا بحساب جمل نه است و ها پنج مجموع چهارده باشد و غالب آنست كه ماه را مرتبه بدرية در شب چهاردهم حاصل ميشود پس در ضمن اين خطاب مندرج است كه اى ماه شب چهارده و منادى حضرت رسالت است (ص) و بدريت اشارتست بكمال مرتبة جامعيت آن حضرت كما لا يخفى على العرفاء و بعضى از علماء (ما رضوان اللَّه عليهم) گفته‌اند كه طه اشارتست بحضرت رسالت (ص) و فاطمه زهرا و ائمه معصومين (ع) كه چهارده معصومند و در نزد جمعى ديگر طاها در اصل طأها بوده است كه امر است از وطأ يطأ و ها كناية است از ارض كنايت غير مذكوره و همزه بجهت خفت به الف مبدل گشته يعنى اى محمد (ص) بنه قدمين خود را بزمين وقتى كه اداء صلوات ميكنى و بطاعت قيام نماى و بنا بر صحت قرائت حسن كه از طه است بفتح طا و سكون ها در اصل طأ بوده كه همزه را به ها قلب كرده جهت قرب مخرج يا همزه تطا را كه ماخوذ منه است بالف كرده‌اند و بعد از آن امر را از آن اخذ نموده و هاء سكت را بآن منضم ساخته و بنا بر اين قرائت نيز معنى آنست كه اى محمد (ص) بنه هر دو قدم خود را بر زمين و صورت اينحال بروايت وثيقه از حسن و مقاتل ابن حنان بدين وجه بوده كه در بدايت اسلام چون پيغمبر (ص) در شب بتهجد برخواستى بر يك قدم ايستادى تا تعب و رياضت او بيشتر شود و سبب زيادتى مثوبة و مزيد قرب او شود نزد حضرت عزت و بدين سبب پشت پاى مباركش ورم كرد حق سبحانه اين سوره را فرستاد و امر كرد باو كه طاها يعنى بسپر هر دو پاى خود را بر زمين و مرويست كه چون ابو جهل و نضر بن حارث و غيره عبادت حضرت رسول (ص) را مشاهده كردند و كثرة مجاهده و مشقت وى را بديدند گفتند شقى محمد بربه محمد بدبخت رنجور گشته بسبب پروردگار خود و بترك دين ما خود را در رنج انداخته و طعنه ميزدند كه قرآن به محمد (ص) فرود نيامده مگر براى آنكه او را در رنج و تعب اندازد آيه آمد كه طه اى مردى كه هيچ كس چون تو قدم در ميدان مردى ننهاده‌ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ‌ نفرستاديم ما بر تو قرآن را لِتَشْقى‌ تا در رنج افتى و بسبب آن در شب خواب نكنى و بواسطه قيام در نماز الم و ورم بپاى مباركت رسد و از قتاده روايتست كه آن حضرت در همه شب نماز گذاردى و ريسمانى بر سينه خود بستى و سر آن را بر جايى بند كردى و بان در اويختى تا خواب بر او غلبه نكند و از عبادت باز نماند حق سبحانه فرمود كه اى محمد (ص) ما قرآن را بر تو ارسال نكرديم تا خود را در تعب و رنج اندازى و خواب را از خود باز دارى و از ابى عبد اللَّه (ع) نيز مرويست كه حضرت رسالت (ص) در نماز شب يك پاى را برداشتى جهت زيادتى تكليف و