بجاى خود رسيده پس وى را بگذار كه بجاى خود نشسته است فذلك قوله‌ وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا و حق سبحانه بعد از تفصيل ذكر انبيا وصف هر يك از ايشان بصفة مخصوصه مدح و ثناى ايشان بر طريق عموم كرده فرمود كه‌ أُولئِكَ‌ اينها كه مذكور شدند از زكريا تا بادريس عليهم السلام‌ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ‌ آنان‌اند كه انعام كرده خداى تعالى‌ عَلَيْهِمْ‌ بر ايشان بانواع نعم دينيه و دنيويه و اصناف مواهب صوريه و معنويه‌ مِنَ النَّبِيِّينَ‌ از پيغمبران بيان موصولست يعنى آنان پيغمبرانند مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ‌ از فرزندان آدم اين بدل من النبيين است با عادت حرف جر و ميتواند بود كه من ثانية از براى تبعيض باشد زيرا كه منعم عليهم اعم از انبيااند و اخص از ذريّة وَ مِمَّنْ حَمَلْنا و از ذريه آنها كه برداشتيم ايشان را در كشتى‌ مَعَ نُوحٍ‌ با نوح (ع) و آنها غير از ادريس‌اند چه ابراهيم از ذرية سام بن نوح است‌ وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ‌ و از فرزندان ابراهيم عليه السلام‌ وَ إِسْرائِيلَ‌ و از ذريه يعقوب (ع) تفريق ذكر نسب انبيايى كه مذكور شدند با آنكه همه از ذريه آدم‌اند بجهة تبيان مراتب ايشان است در شرف نسب چه ادريس شرف قرب دارد به آدم زيرا كه پسر نبيره شيث پيغمبر است چنان كه گذشت و ابراهيم از ذريه آن كسى است كه با نوح در كشتى بود زيرا كه از اولاد سام بن نوح است و اسماعيل و اسحاق و يعقوب از ذريه ابراهيم‌اند و شرف قرب دارند باو و موسى و هارون و زكريا و يحيى و عيسى از ذريه يعقوب‌اند و آيه دليل است بر آنكه اولاد بنات از ذريه‌اند چه مريم از ذريه يعقوب بود وَ مِمَّنْ هَدَيْنا و از آنها كه راه نموديم ايشان را بحق‌ وَ اجْتَبَيْنا و برگزيديم ايشان را از ميان مردمان بنبوت و كرامت و رسوخ ايمان و توفيق طاعت‌ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ‌ خبر اولئك است اگر جمله موصوله صفت باشد يا اين كلام مستانف است اگر جمله موصوله خبر باشد و استيناف از براى بيان خشيت ايشان باشد از خدا با وجود علو طبقه ايشان در شرف نسب و كمال نفس و اجتبا و قرب مكانت نزد حضرت عزت يعنى آن گروه موصوف هر گاه خوانده شده بديشان‌ آياتُ الرَّحْمنِ‌ آيتهاى خداى تعالى در كتبى كه منزل شده بود بر ايشان‌ خَرُّوا بر وى در افتادند سُجَّداً در حالتى كه سجده كنندگان بودند مر خداى را وَ بُكِيًّا و گريه كنندگان از خوف او و بكى جمع باكى است چون جثى كه جمع جاثى است و سجود و قعود كه جمع ساجد و قاعد است و ميتواند بود كه استيناف از ممن هدينا باشد و مؤيد اينست كه نزد بعضى‌ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا مؤمنان اهل كتابند چون عبد اللَّه سلام و قوم او كه چون قرآن بر ايشان خوانده ميشد بسجده ميافتادند و به هاى‌هاى ميگريستند و از على بن الحسين صلوات اللَّه عليهما مرويست‌