بمعنى ارتفاع چه در روايت صحيحه آمده از ابن عباس كه موسى را بلند گردانيدند و بالا بردند از آسمان تا آسمانى و از حجابى بحجابى ديگر تا بجايى رسيد كه او از قلم كه تورية بآن نوشته ميشد شنيد و ثعلبى آورده كه ميان حقتعالى و موسى يك حجاب بيش نماند و مراد فرط قرب مكانت و منزلت است نه قرب مكان و منزل و صاحب كشف الاسرار گويد موسى را روشن بود و كشش لما جاء موسى اشارت است بروش و قربناه نجيا عبارت از كشش او سالك تا در روش است خطر دارد و چون كشش در رسيد او را با خطر كار نيست يعنى در سلوك شوب تفرقه است و جذبه محض جمعيت است‌ وَ وَهَبْنا لَهُ‌ و بخشيديم بموسى و عطا فرموديم او را مِنْ رَحْمَتِنا از جهت رحمت و مهربانى ما بعضى از بخشش خود را أَخاهُ هارُونَ‌ برادر او هارون را كه اكبر از او بود در سن يعنى او را وزير و معاون او گردانيديم در تدبير امور دينيه بجهت اجابت دعوات او حيث قال‌ وَ اجْعَلْ لِي وَزِيراً مِنْ أَهْلِي هارُونَ‌ الاية نَبِيًّا در حالتى كه پيغمبر بود يا رفيع القدر نصب اخاه بر مفعوليت است بنا بر اول و بر بدليت بنا بر ثانى و هارون بدل آنست پس از ذكر موسى در بيان حال اسماعيل ميفرمايد كه‌ وَ اذْكُرْ و ياد كن‌ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ‌ در قرآن قصه اسماعيل را على نبينا و عليه السلم‌ إِنَّهُ كانَ‌ بدرستى كه او بود صادِقَ الْوَعْدِ راست وعده‌ وَ كانَ رَسُولًا و بود فرستاده خدا بخلق‌ نَبِيًّا خبر دهنده از حق ذكر او به عنوان صدق اولا بجهت اشتهار ويست باين صفت چنان كه مشهور و معروفست كه با كسى وعده داد كه من در اينمكانم تا تو بيايى سه شبانه روز و بقول اشهر يك سال اقامت كرد تا آن مرد بيامد و در اينمدت جز پوست درخت از خوردنى چيزى نداشت و اين روايت از ابى عبد اللَّه (ع) نيز مرويست و نيز پدر را وعده صبر فرمود بر ذبح حيث قال‌ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ‌ و بعد از آن بآن وفا نمود و آيه دال است بر آنكه لازم نيست كه رسول صاحب شريعت باشد چه اولاد ابراهيم در زمان او و بعد از او بر شريعت او بودند مگر گاهى كه مراد از رسول در اينمقام معنى لغوى باشد و گويند كه اسماعيل بن ابراهيم قبل از پدر فوت شد و مراد باين اسماعيل اسماعيل بن خرقيل است كه حق سبحانه تعالى او را مبعوث ساخت بقوم خودش ايشان پوست از روى او بكندند و پاره گوشت از سر او جدا ساختند و فرشته نزد او آمد و گفت حق سبحانه تو را مخير ساخت از عذاب خواستن تا من ايشان را هلاك كنم و معاف داشتن ايشان وى ايشان را معاف داشت و عفو و عقاب ايشان را بخدا باز گذاشت و گفت نميخواهم كه ايشان را هلاك كنى تا مرا با حسين ابن على (ع) تاسى و اقتدا باشد و اين قول از ابى عبد اللَّه (ع) نيز منقول است و