كتاب پروردگار تو كه قرآنست كه متضمن قصه اصحاب كهف است و غير آن از قصص و احكام و غيرها و التفات مكن بقول كفار مكه كه ميگويند آيت بقرآن غير هذا او بدله‌ لا مُبَدِّلَ‌ هيچ تغيير كننده نيست‌ لِكَلِماتِهِ‌ مر سخنان او را يعنى هيچكس قادر نيست بر تبديل و تغيير آن‌ وَ لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ‌ و نيابى تو بجز از وى‌ مُلْتَحَداً پناهى كه ملتجى بان شوى در كشاف آورده كه قومى از رؤساى كفر حضرت رسالت (ص) را گفتند كه اين پشمينه پوشان بيمقدار را چون صهيب و عمار و خباب و سلمان و ابا ذر رضى اللَّه عنهم كه بوى عرق خرقهاى ايشان ما را متاذى دارد از مجلس خود دور ساز تا ما با تو مجالست كنيم و چون ما كه اشراف عربيم با تو نشينيم لا جرم همه عرب ميل كنند بصحبت تو حضرت بجهت اهتمامى كه در باب اسلام ايشان داشت در خواطر مباركش گذشت كه با ايشان مجالست كند و با اصحاب در وقتى خاص صحبت دارد اين آيه آمد وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ‌ و باز دارد نفس خود را و شكيبايى كن‌ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ‌ با آنان كه ميپرستند پروردگار خود را بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِ‌ ببام داد و شبانگاه مراد طرفين نهار است يا صلاة فجر و عصر يا جميع اوقات يعنى شب و روز بپرستش حق مشغول‌اند يُرِيدُونَ وَجْهَهُ‌ ميخواهند رضاى او را و يا او را ميجويند و جوياى غير او نيستند و نزد بعضى اين آيه مدنيست و سبب نزول آن چنين بوده كه جمعى از مؤلفة القلوب چون عيينة بن حصين و اقرع بن حابس و امثال ايشان گفتند يا رسول اللَّه ما اشراف عربيم با سلمان و ابو ذر و ساير فقراى مسلمانان همنشينى نتوانيم كرد اگر تو ايشان را دور سازى ما نزديك تو آمده بتعلم احكام شرع قيام نمائيم آيه آمد كه صبر كن بر صحبت درويشان كه در اوقات صبح و شام براى رضاى خدا بپرستش او ميگذرانند وَ لا تَعْدُ و بايد كه در نگذرد عَيْناكَ عَنْهُمْ‌ چشمهاى تو از ايشان يعنى بايد كه نظر از ايشان بر ندارى و بغير ايشان التفات نكنى‌ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا در حالتى كه بآن نگريستن تو بغير خواهى آرايش زندگانى دنيا را اين حالست از كاف ضمير ببايد دانست كه آن حضرت را صلوات اللَّه عليه هرگز بدنيا و زينت آن ميل نبوده بلكه معنى مراد آنست كه عمل خود را مشابه عمل كسى مكن كه بزينت دنيا مايلست چه مايل بدنيا از فقرا معرض و بر اغنيا مقبل باشد وَ لا تُطِعْ‌ و فرمان مبر مَنْ أَغْفَلْنا آن را كه غافل گردانيده‌ايم‌ قَلْبَهُ‌ دل او را عَنْ ذِكْرِنا از ياد كردن خود و آن كس امية بن خلف بود و اتباع او و يا عيينه و اتباع او كه آن حضرت را بطرد فقرا ميفرمودند حقتعالى فرمود كه ما او را بر طريق تخليه و خذلان و منع لطف و