غار خود وقتى كه در خواب بودند ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ‌ سيصد سال‌ وَ ازْدَادُوا تِسْعاً و زياده كردند و افزودند نه سال ديگر يعنى از حين دخول ايشان در غار تا هنگام بيدار شدن ايشان در زمان تند روس سيصد و نه سال گذشته بود در لباب آورده كه سيصد سال شمسى بود و نه سال بر او افزودند تا سال قمرى شده چه تفاوت بين السنين در هر سالى قريب يازده روز است و از روى تحقيق سيصد سال شمسى سيصد و نه سال قمرى و دو ماه و نوزده روز باشد مرويست كه يهودى از امير المؤمنين (ع) مدت لبث اصحاب كهف سؤال كرد آن حضرت وى را خبر داد به آنچه در قرآن واقع شده يهودى گفت مادر كتاب خود سيصد سال يافته‌ايم فرمود كه آنچه من گفتم سال قمريست و آنچه شما مى‌گوييد سال شمسى و در خبر است كه ترسايان گفتند كه ما سيصد سال دانيم و نه را نشناسيم حقتعالى فرمود كه‌ قُلِ اللَّهُ‌ بگو اى محمد ص كه خداى‌ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا داناتر است بمقدارى كه درنگ كردند نزد قتاده آنست كه قول اول سخن اهل نجرانست كه اگر چنين نباشد آية قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ‌ بيمعنى باشد چه اول قطع است و دويم ابهام و اصح آنست كه قول حقتعالى است و خبر است از مدت مقام ايشان در غار و اما قوله‌ قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا جهت رد يهود است كه انكار زيادتى ميكردند و مؤيد اينست كه حقتعالى انزال آيه فرموده و جهت استدلال بر عجيب قدرت آيات باهره خود و اين قول تمام نميشود مگر بعد از معرفت مدت لبث ايشان پس مراد بقوله‌ قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا بعد از بيان مدت لبث ايشان ابطال قول اهل كتابست و اختلاف ايشان در مدت لبث ايشان پس تقدير آنست كه (قل يا محمد اللَّه اعلم بمدت لبثهم و قد اخبر بها فخذوا بما اخبر اللَّه تعالى و دعوا قول اهل الكتاب فهو اعلم بذلك منهم) لَهُ غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌ مرو راست پوشيد هاى آسمانها و زمينها يعنى همه مخفيات اهالى آن پس چگونه عالم نباشد بمدت لبث اصحاب كهف‌ أَبْصِرْ بِهِ‌ چه بينا است خداى بهر موجودى‌ وَ أَسْمِعْ‌ و چه شنواست بهر مسموعى ذكر صيغة تعجب بجهت دلالت است بر آنكه امر او در ادراك خارجست از ادراك سامعين و مبصرين زيرا كه هيچ شي‌ء حاجب او نيست و نزد او همه چيزها يكسانست در احاطه ادراك او بآن از لطيف و كثيف و صغير و كبير و خفى و جلى‌ ما لَهُمْ‌ نيست مر اهل آسمان و زمين را مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍ‌ بجز از وى هيچ دوستى كه مستولى امور ايشان بود وَ لا يُشْرِكُ‌ و انبازى نميكند خدا فِي حُكْمِهِ‌ در حكم و قضاى خود كه از آن جمله حكم او است بعدد سال مكث اصحاب الكهف‌ أَحَداً يكى را از موجودات سفلى و علوى‌ وَ اتْلُ ما أُوحِيَ‌ و بخوان آنچه وحى كرده شده است‌ إِلَيْكَ‌ بسوى تو مِنْ كِتابِ رَبِّكَ‌ از