تهديد ميفرمايد قُلْ‌ بگو اى محمد بكفار مكه‌ آمِنُوا بِهِ‌ ايمان آريد بقرآن‌ أَوْ لا تُؤْمِنُوا آيا ايمان ميبريد يعنى ايمان شما بد و موجب مزيت كمال آن نميشود و از عدم ايمان شما هيچ نقص بدو راه نمييابد چه مؤمنان حقيقى بآن عمل ميكنند و باو انقياد مينمايند كمال قال‌ إِنَّ الَّذِينَ‌ بدرستى كه آنان كه‌ أُوتُوا الْعِلْمَ‌ داده شده‌اند علم‌ مِنْ قَبْلِهِ‌ پيش از نزول قران يعنى آنها كه كتب آسمانى خواندند و حقيقت وحى را شناخته و امارات نبوت معلوم كرده امتياز ميان محق و مبطل نموده و نعت و صفت قرآن را در كتب خود خوانده و چون ابن سلام و اتباع او از يهود و نجاشى و اصحاب او از نصارى و يا طالبان دين حق چون سلمان فارسى و بو ذر غفارى و ورقة بن نوفل و احزاب ايشان‌ إِذا يُتْلى‌ عَلَيْهِمْ‌ چون خوانده ميشود قرآن بر ايشان‌ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ‌ مى‌يافتند بر زنخهاى خود يعنى بر رويها سُجَّداً در حالتى كه سجده كنندگان‌اند براى تعظيم امر خدا يا بجهت شكر انجاز وعده الهى كه در كتب خوانده بودند از ارسال محمد (ص) و انزال قرآن در آخر زمان‌ وَ يَقُولُونَ‌ و ميگويند سُبْحانَ رَبِّنا پاكست پروردگار ما از خلاف وعده خود إِنْ كانَ‌ بدرستى كه هست‌ وَعْدُ رَبِّنا وعده آفريدگار ما لَمَفْعُولًا كرده شده يعنى واقع است لا محاله و بدانكه ميتواند بود إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ‌ بر سبيل تسليه حضرت رسالت (ص) باشد گوييا ميفرمايد كه از عدم ايمان جهله غمگين مشو و باعراض ايشان از قران اندوه مخور و تسلى شو به ايمان اين علما كه بصميم قلب بآن ميگروند وَ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ‌ و مى‌افتند بر رويهاى خود يعنى در سجده ذكر ذقن بجهت آنست كه اول چيزى كه از وجه ساجد بزمين ملاقى ميشود آنست و ذكر لام جهت اختصاص خرور است بآن و تكرير اين كلام بجهت اختلاف حالست يا سبب چه اول براى شكر است بر انجاز و وعده دويم جهت متأثر شدن ايشان از مواعظ قرآن‌ يَبْكُونَ‌ در حالتى كه ميگريند وَ يَزِيدُهُمْ‌ و زياده ميكند سماع قرآن ايشان را خُشُوعاً فروتنى و تضرع و بعضى اينسجده را سجده علماء گفته‌اند كه يكى از اكابر فرموده كه هر كه او را علمى باشد و آن علم وى را بگريه نياورد علم وى را نافع نباشد بلكه سبب ضرر او باشد آورده‌اند كه حضرت رسالت (ص) در سجود ميگفت يا اللَّه يا رحمن مشركان با يكديگر گفتند كه محمد (ص) ما را از پرستيدن دو خدا منع ميكند و خود و خداى را ميخواند آيه آمد كه‌ قُلِ ادْعُوا اللَّهَ‌ بگو اى محمد (ص) بخوانيد خداى را أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ‌ يا بخوانيد