شفاء اللَّه‌

هر كه او بقرآن طلب شفا نكند خدا او را شفا ندهد و از صادق (ع) مرويست كه هر كه را بيمارى باشد بايد كه چون بام داد روى از نماز بگرداند هفت بار الحمد بخواند و باد بر او دمد اگر به نشود روز ديگر هفتاد بار بخواند من ضامن بشفاى آن كس مگر بيمارى كه اجل او در آن باشد وَ لا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ‌ و نمى‌افزايد قرآن ستم‌كاران را يعنى مشركان را إِلَّا خَساراً مگر زيانكارى و هلاكت بجهة تكذيب و كفران بآن و مثل اينست‌ فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً و بعد از آن از كفران كفار خبر ميدهد كه‌ وَ إِذا أَنْعَمْنا و چون انعام كنيم‌ عَلَى الْإِنْسانِ‌ بر آدمى يعنى كافر از صحت و امنيت و توان گرى‌ أَعْرَضَ‌ روى بگرداند از ياد ما مراد كافر است كه چون حقتعالى نعمت دهد او را بانواع نعم وى از نعمتهاى ظاهره و باطنه اعراض كند وَ نَأى‌ بِجانِبِهِ‌ و دور گرداند نفس خود را از شكر گذارى آن يعنى مستغنى و مستبد شود بامر خود و ما را فراموش گرداند و ميتواند بود كه اين كنايه باشد از استكبار چه متكبر و متجبر دور ميدارد خود را از مردمان و از ايشان مباعدة ميكند وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ و چون برسد بدى و بيمارى و فقر و ترس‌ كانَ يَؤُساً باشد بسيار نااميد از روح الهى و تفضل پادشاهى و واثق نباشد كرم نامتناهى اما مؤمن در نعمت شكر ميكند و در محنت باميد فرج صبر مينمايد پس آيه خاص است بكافر و اگر چه بحسب ظاهر على الاطلاق واقع شده‌ قُلْ كُلٌ‌ بگو هر كس از مؤمن و كافر يَعْمَلُ عَلى‌ شاكِلَتِهِ‌ كارى ميكند بر طريقه كه مشاكل كل حال و اعتقاد آن كس باشد از خير و شر يعنى كافر در نعمت اعراض و در محنت ياس دارد و مؤمن در سراء سپاس دارد و در ضراء شكيبايى و همچنين هر كس كه هست بر وفق اعتقاد و بر طبق صواب ديد خود عملى ميكند و گفته‌اند كه شاكل طبيعت است يا عادت يا دين يا مقدار قوت و طاقت از شبلى پرسيدند كه كدام آيه در قرآن اميدوارتر است فرمود كه‌ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى‌ شاكِلَتِهِ‌ گفتند در اين آيه رجا در كجا است گفت از بنده خطا و جفا آيد و آنچه از مقتضاى طبع او باشد و از خدا وفا و عطا آيد و آنچه از كريمى او سزد فَرَبُّكُمْ‌ پس پروردگار شما أَعْلَمُ‌ داناتر است‌ بِمَنْ هُوَ بدانكس كه او أَهْدى‌ سَبِيلًا راه يافته‌تر است و بصواب نزديكتر است يا نيكوتر از جهت دين و مذهب آورده‌اند كه كفار عرب نضر بن حارث و ابى بن خلف و عتبة ابن ابى معيط را بمدينه فرستادند تا از يهود يثرب حال حضرت رسالت (ص) را استفسار كنند چون با ايشان ملاقات كرده احوال باز گفتند يهود متعجب شده گفتند اى صناديد عرب ما دانسته‌ايم كه زمان ظهور پيغمبرى نزديكست و از سخنان شما