مصدق قول مذكور است يعنى اى محمد (ص) خبر ده بندگان مرا از مهمانان ابراهيم يعنى سه فرشته يا هشت يا دوازده كه ببشارت ابراهيم و هلاك قوم لوط بر وى نازل شدند إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ‌ چون در آمدند بر او فَقالُوا سَلاماً پس گفتند سلام ميكنيم بر تو سلام كردنى‌ قالَ‌ گفت ابراهيم‌ إِنَّا مِنْكُمْ‌ بدرستى كه ما از شما وَجِلُونَ‌ ترسانيم و سبب ترس آن بود كه بى‌وقت و بى‌اذن آمده بودند يا آنكه ما حضر وى نخوردند فرشتگان اين سخن شنيدند قالُوا لا تَوْجَلْ‌ گفتند كه مترس‌ إِنَّا نُبَشِّرُكَ‌ بدرستى كه ما تو را مژده ميدهيم‌ بِغُلامٍ‌ بپسرى اسحاق نام‌ عَلِيمٍ‌ دانا يعنى وقتى كه ببلوغ رسد علم نبوت بوى خواهد رسيد وجل اضطراب نفس است براى توقع مكروه‌ قالَ أَ بَشَّرْتُمُونِي‌ گفت بر سبيل تعجب آيا بشارت ميدهيد مرا عَلى‌ أَنْ مَسَّنِيَ الْكِبَرُ بر آنكه رسيده است يعنى در وقتى كه بمن رسيده بزرگ سالى تعجب وى در اينبود كه پير بزرگسال را پسرى بچه وجه حاصل شود يعنى باز جوان گردد يا بر همان حالت كه هست اينصورت وجود گيرد فَبِمَ‌ پس بچه نوع و چگونه‌ تُبَشِّرُونَ‌ مژده مى‌دهيد مرا استعجاب به اعتبار عادت بود نه قدرت حضرت عزت‌ قالُوا بَشَّرْناكَ‌ گفتند مژده داريم تو را بِالْحَقِ‌ براستى و درستى بيشك و شبهه‌ فَلا تَكُنْ مِنَ الْقانِطِينَ‌ پس مباش از نااميدان يعنى اميدوار باش بر اين مژده كه آنكه قادر است بر خلق بشر بى ابوين هر آينه توانا است بر اخراج ولد از پير و عجوز و عاقر قالَ‌ گفت ابراهيم من نااميد نيستم از رحمت پروردگار وَ مَنْ يَقْنَطُ و كيست كه نااميد شود مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ‌ از بخشش آفريدگار خود إِلَّا الضَّالُّونَ‌ مگر گمراهان كه طريق معرفت را نشناخته‌اند وسعت رحمت و كمال علم و قدرت را ندانسته و چون ابراهيم دانست كه جهت بشارت فرزند يك ملك كافيست و مع ذلك ملائكه بسيار ديد متعجب و متحير شد و در تامل افتاد كه آيا آمدن اين همه ملك همين بجهت بشارت يك فرزند است يا در ضمن آن مهمى ديگر خواهد بود قالَ فَما خَطْبُكُمْ‌ گفت پس چيست كار بزرگ شما غير از اين بشارت‌ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ‌ اى فرستادگان و چه مهم داريد و بكجا مى‌رويد قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا گفتند بدرستى كه ما را فرستاده‌اند إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ‌ بسوى گروه كافران يعنى قوم لوط كه ايشان را هلاك كنيم‌ إِلَّا آلَ لُوطٍ ليكن آل لوط يعنى خاندان او استثناء منقطع است زيرا قوم كه مستثنى منه‌