كه بر زمين ميديد رفيق خود را گفت تا در تحتانى را بگشاد و گفت بنگر تا چه ميبينى آن كس نگاه كرد جواب داد كه غير از آب چيزى نميبينم و بعد از يك شبانه روز ديگر باب فوقانى بگشاد حال همان بود كه روز سابق مشاهده نموده رفيق وى كه باب تحتانى بگوشد بجز دود و تاريكى چيزى ديگر نديد نمرود بترسيد و در اينحال آوازى شنيد كه (ايها الطاغية اين تريد) اى طاغى كجا ميروى از عكرمه نقلست كه رفيق خود را گفت تيرى بينداز وى تيرى بينداخت آن تير خون آلود باز آمد پس گفت كفيت امر السماء كار آسمان را كفايت كردم و گفته‌اند آن تير بر ماهى آمد در دريايى از درياهاى آسمان و بروايت ديگر مرغى آمد در هوا القصه نمرود نيزه‌ها را با مردار سرنگون ساخت و كركسان ميل بزير كردند و در وقت فرود آمدن كركسان او از مهيب از اجنحه كركسان ظاهر شد كه كوه‌ها از فزع آن نزديك بود كه از اماكن خود زايل گردند و حقتعالى از اين خبر داد كه مكر نمرود بر وجهى بود كه نزديك بود كه كوه‌ها از آن زايل گردد و بعد از آن خطاب به پيغمبر كرده فرمود كه‌ فَلا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ‌ پس مپندار خداى را مُخْلِفَ وَعْدِهِ‌ خلاف كننده وعده خود رُسُلَهُ‌ مر پيغمبران خود را يعنى وعده نصرت كه رسل را (ص) فرموده كما قال‌ إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا و لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي‌ اصل كلام مخلف رسله وعده است و تقديم مفعول ثانى بجهة آنست كه تا ايذان باشد بآنكه او سبحانه خلاف نميكند اصلا لقوله‌ إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ و هر گاه كه خلاف وعده نكند با هيچكس پس چگونه با رسل خود خلاف كند إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ بدرستى كه خداى غالبست بر همه‌ ذُو انتِقامٍ‌ خداوند انتقام يعنى خواهنده كينه اولياء از اعدا پس كينه كشد از ظالمان‌ يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ‌ در روزى كه تبديل كرده شود زمين‌ غَيْرَ الْأَرْضِ‌ زمينى ديگر اين ظرف انتقام است يا مقدر يا ذكر يا ظرف لا يخلف وعده يا بدل يوم ياتيهم و نميتواند بود كه منصوب باشد بمخلف زيرا كه ما قبل آن عمل در ما بعد آن نميكند حاصل كه حق سبحانه در روز قيامت متبدل سازد زمين را بزمينى ديگر وَ السَّماواتُ‌ و آسمانها را بآسمانى ديگر در انوار گفته كه تبديل در ذات شي‌ء ميباشد كقولك (بدلت الدراهم بالدنانير) و عليه قوله تعالى‌ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها و در صفت ميباشد كقولك (بدلت الحلقة خاتما اذا اذيتها و غيرت شكلها) و عليه قوله‌ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ‌ و آيه مذكوره احتمال هر دو دارد و از امير- المؤمنين (ع) مرويست كه زمين را بدل كنند بزمينى از نقره و آسمان را بآسمانى از زر و از ابن مسعود و انس منقولست كه مردمان محشور شوند بزمينى كه هيچكس بر آن گناه نكرده باشد ابن عباس گفته كه زمين‌