عذاب و باخبار متواتره از حال ايشان‌ كَيْفَ فَعَلْنا بِهِمْ‌ چگونه كرديم بديشان يعنى بچه وجه ايشان را مستاصل ساختيم و بناهاى ايشان را از پاى در آورديم بجهة كفر و عصيان ايشان‌ وَ ضَرَبْنا لَكُمُ الْأَمْثالَ‌ و مثل زديم براى شما از احوال ايشان يا بيان كرديم كه ايشان امثال شما بودند در كفر و استحقاق عذاب‌ وَ قَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ‌ و بدرستى كه كوشش كردند در حيله آنچه نهايت مكر ايشان بود در ابطال حق و تقرير باطل‌ وَ عِنْدَ اللَّهِ‌ و نزديك خدايست‌ مَكْرَهُمْ‌ جزاى مكر ايشان و يا نزد او مكتوب است فعل ايشان پس او جزا دهنده ايشانست بر آن‌ وَ إِنْ كانَ مَكْرُهُمْ‌ و بدرستى كه بود مكر ايشان در شدت و عظمت ساخته و پرداخته‌ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ‌ تا از جاى برود از آن مكر كوه‌ها اين مستعار است براى احكام شرايع انبياء و يا معجزات رسل و يا امر قرآن يا شريعت حضرت رسالت (ص) يعنى كافران حيلها انگيختند تا چيزى را كه در ثبات و رسوخ چون جبال راسياتست از احكام شرايع و يا حجج قرآن و يا ساير معجزات زايل گردانند و اكثر بر آنند كه ان نافيه است و لام مؤكده كقوله‌ وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ‌ يعنى مكر ايشان نبود كه زايل گرداند كوه‌ها را كه احكام شرايعست در معالم و بعضى تفاسير از امير المؤمنين (ع) نقل كرده‌اند كه اين آيه در قصه نمرود بن گوش بن كنعانست و صورت اين قصه بر اينوجه است كه چون نمرود سلامتى ابراهيم خليل على نبينا و عليه السلم از آتش مشاهده كرد و گفت بزرگ خدايى دارد ابراهيم كه او را از اين آتش عظيم نگاه داشت و برهانيد من ميخواهم كه بر آسمان روم و او را ببينم اشراف مملكت گفتند آسمان بغايت مرتفع است و بر او رفتن بآسانى ميسر نيست نمرود بشنيد و بفرمود تا صرحى بساختند بغاية بلند در مدت سه سال و چون آنجا بر آمد آسمان را هم چنان ديد كه از زمين مى‌ديد روز ديگر آن بنا بيفتاد و بجهت آن خلق بسيار هلاك شدند و افتادن آن در سوره النمل رقم تحرير خواهد يافت القصه چون آن صرح از پاى در آمد نمرود بجهت افتادن آن و هلاك شدن قوم خود بسيار خشم گرفت و گفت بر آسمان روم و با خداى ابراهيم كه مناره مرا بيفكند جنگ كنم پس چهار كركس را پرورش داد تا قوت تمام گرفتند و صندوقى چهار گوشه بساخت و دو در يكى فوقانى و ديگرى تحتانى در او راست كرد و بر چهار طرف او چهار نيزه نصب كرد كركس را چند روز گرسنه داشتند و چهار مردار بر نيزه‌ها كرده اطراف صندوق بر كركسان بستند ايشان از غاية جوع ميل ببالا كردند و بجانب مردار پرواز نمودند و صندوق را كه نمرود و يك تن ديگر در آنجا نشسته بود بهوا بردند بعد از شبانه روزى نمرود در فوقانى گشاده كرد آسمان را بهمان صورت ديد