فرما وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ و فرا پذير يعنى اجابة كن دعاى مرا رَبَّنَا اغْفِرْ لِي‌ اى پروردگار ما بيامرز مرا وَ لِوالِدَيَ‌ و پدر و مادر مرا در مجمع آورده كه اصحاب استدلال كرده‌اند باين آيه بر آنكه پدر و مادر ابراهيم كافر نبودند زيرا كه آن حضرت سؤال مغفرت كرده براى ايشان در روز قيامت كه اگر كافر بودند ايندعا نميفرمود زيرا كه حقتعالى فرموده كه‌ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ‌ پس معلوم شد كه مراد بپدر او كه كافر بود جد مادرى او بود يا عم او على الخلاف و اينكه بعضى گفته‌اند كه وقوع ايندعا از او بجهة وعده پدرش بود باسلام آوردن و چون بر كفر بمرد از او تبرى كرد قوليست فاسد زيرا كه صدور ايندعا از ابراهيم بعد از كبر سن بود و بعد از تولد اسماعيل و اسحاق در سن صد و دوازده يا صد و هفده سالگى و در اين وقت عداوت پروردگار بر او ظاهر شده بود پس معلوم ميشود كه مراد بپدر او كه وعده اسلام باو داد عم او يا جد مادرى او بوده و بعضى گفته‌اند كه مراد از والدين آدم و حوا است و اين قوليست بعيد و بنا بر اين معنى آنست كه بيامرز مر او آدم و حوا را وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌ و ساير مؤمنانرا يَوْمَ يَقُومُ الْحِسابُ‌ در روزى كه قايم شود حساب خلايق يعنى ثابت گردد و اين مستعار است از قيام على الرجل كقولهم قامت الحرب على ساق و قامت السوق ابن عباس فرمود كه مراد مؤمنان اند از امت محمد (ص) و چون حقتعالى ذكر روز حساب كرد بعد از آن بيان ميكند كه امهال ظالمان نه بجهة غفلت است بلكه براى تاكيد حجت است پس ميفرمايد كه‌ وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ‌ و مپندار اى محمد (ص) مراد امت‌اند يعنى اى بندگان مپنداريد خداى را غافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ‌ بيخبر از آنچه ميكنند ستمكاران يعنى ثابت باشيد بر آنچه دانسته‌ايد از عقابى كه متوجه ظالمانست و در انوار گفته كه خطاب با حضرتست و مراد تثبيت او است بر آنچه بر او است از اطلاع او سبحانه بر احوال ظلمه و افعال ايشان و عدم خفاء خافيه بر او و وعيد بآنكه او معاقب ايشانست بر ظلم قليل و كثير و يا خطاب بهر كسيست كه در او توهم غفلة او سبحانه از روى جهل بصفات او سبحانه باشد و اغترار بامهال او باشد و گويند اين تسليه مظلومست و تهديد ظالم پس ميفرمايد إِنَّما يُؤَخِّرُهُمْ‌ جز اين نيست كه تاخير ميكند خدا عذاب ايشان را لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ‌ براى روزى كه خيره شود در او الْأَبْصارُ ديدها از مشاهده اهوال‌ مُهْطِعِينَ‌ در حالتى كه خداوندان اين ديدها شتابندگان باشند بسوى داعى خود كه آن اسرافيل باشد كه ايشان را بعرصه محشر خوانده‌ مُقْنِعِي رُؤُسِهِمْ‌ بر داشتگان سرهاى خود را ببالا